نازنین یار! مرا باز ندیدی! باشد! به گمانم که دل از من تو بریدی! باشد!

بود همواره امیدم که مرا می‌خواهی من همانم که نشستم به امیدی، باشد!

مهر فراغ بر جگرم خورد بی حسین زخم خزان به برگ و برم خورد بی حسین

می‌خواستم نسوزم ازین شعله‌ها ولی آتش به روی بال و پرم خورد بی حسین

ای نماز صبح حیدر الوداع 

مسجد و محراب و منبر الوداع

ای قیام و‌ای قعود و ‌ای قنوت 

ذکر و تسبیح مکرر الوداع

پنجمین حجت خدا، باقر مظهر ذات کبریا، باقر

قرّه العین حضرت سجاد چون پدر صاحب لوا، باقر

عشق آمد و مقابل من دفتری گشود مرغ دلم بهانه گرفت و پری گشود

بال و پری زدم به بلندای آسمان از لطف خود خدای کریمان دری گشود

یک سبد یاس در بغل دارم آسمانی پر از غزل دارم

غزل از جنس لیلی و مجنون مثنوی‌های بی مثل دارم

وقت عشق است، چشم تر بدهید شمع‌ها مژدۀ سحر بدهید

کار دل گیر یک نگاه شماست بر مناجات من اثر بدهید

صحبت از عاشقی و عشق جگر می‌خواهد

دم زدن از لب معشوق شکر می‌خواهد

بال در بال ملک دور ملک چرخ زدن

نظر حضرت حق، همّت پر می‌خواهد

کارم کشید چون به تباهی، درست شد این رنگ از شکست سیاهی درست شد

گفتم به خون دل بنویسم پیام را آقا کریم بود، شفاهی درست شد

ای بحر شرف، گهر مبارک ای شمس ضحی، قمر مبارک

ای بانوی شهر، شهربانو دیدار رخ پسر مبارک

بنا نیست امروز افسرده باشیم پس از چند شب باز پژمرده باشیم

مگر می‌شود نور را دیده باشیم؟ ولی دل به خورشید نسپرده باشیم

من همان یا کریم دام شما جبرئیل قدیم بام شما

صبح روز نخست خواندمتان چقدر آشناست نام شما