سایت کرب و بلا - سایت تخصصی امام حسین علیه السلام
-Karbobala.com_.jpg)
اخبار
ویژه
- برگزاری مراسم اربعین ۹۹ بعید است/ باید صبورانه عمل کنیم
- سیاستگذاری در حوزه نوحهسرایی باید توسط اهل فن انجام شود
- فراخوان مقاله همایش بینالمللی «عرفان و حماسه حسینی»
- «همه نوکرها»؛ نگاهی نو به سفر کاروان حسینی از مدینه تا کربلا
- تشدید پروتکلهای ضد کرونا در پروژههای بازسازی عتبات
- کمک اعضای سازمان «حسین کیست؟» به نیازمندان کنگو/ گزارش تصویری
- نرمافزار موکب مجازی اربعین بهزودی رونمایی می‌شود
- برگزاری مراسم اربعین حسینی (ع) منوط به تصمیم ستاد مرکزی است
- اعمال محدودیت جدید در اطراف حرم علوی
- غبارروبی روزانه صحن مطهر حضرت عباس (ع) برای جلوگیری از شیوع کرونا
۴ ماه اقامت پر تنش در حرم امن الهی
امام حسین (ع) به دلیل تهدید جانی یزید و امکان ترور از مدینه خارج و به سوی مکه رهسپار شدند ایشان در سوم شعبان سال 61 به مکه رسیدند. امام حسین (ع) به مدت 4 ماه در این شهر اقامت گزیدند و در 9 ذی الحجه از آن خارج شدند. در این 4 ماه ایشان به فعالیت‌های مختلفی دست زدند اما یزید حتی حاضر نبود در حرم امن الهی ضامن ایمنی امام حسین (ع) باشد و تلاش‌های بسیاری برای ترور ایشان کرد. در این پرونده تحولات مکه و فعالیت‌های معترضان به خلافت یزید، بررسی و تحلیل می شود.
زندگی و زمانه امام رضا (ع)
خورشید تابان ایران و امان اهل جهان. قلم را چگونه توانِ از تو سرودن است؟ برات کرب و بلا در گره‌های پنجره فولاد توست. که دل‌هامان را بر شبکه‌های دلربایش گره زده‌ایم و هرگز، گشودنش را نخواهیم. رضای تو را می‌جوییم که رضای خالق در گرو اوست. رهایمان مخواه که بی تو در مرداب فرسوده دنیا غریق و بی‌دستگیره نجات می‌‌مانیم.
وقتی امام حسن (ع) امامِ سیدالشهدا (ع) بودند
پیامبر اسلام (ص) همواره در روایاتشان، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام را با هم مورد خطاب قرار می دادند. در یکی از خطابه هایشان می فرمایند: «حسن (ع) و حسین (ع) امام هستند، خواه قیام کنند یا بنشینند.» در تاریخ هم دو اتفاق تاریخی مهم «صلح امام حسن (ع)» و «واقعه عاشورا» با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارند. در این پرونده به گوشه هایی از زندگانی امام حسن (ع) می پردازیم.
معمای تنهایی مسلم در کوفه
مسلم بن عقیل نماینده امام حسین (ع) در کوفه بود. او مامور بود وضیعت این شهر را بررسی و برای امام حسین (ع) گزارش دهد. به دلیل نقل های تاریخی بسیار متفاوت از فضای کوفه و خفقان آن؛ اتفاقاتی که در کمتر 2 ماه اقامت مسلم در کوفه رخ داد بسیار مبهم می‌نماید و به معمایی بدل شده است که هریک از تاریخ‌دانان با اندیشه خود به تحلیل آن پرداخته اند. در این پرونده به گفته‌های تاریخ درباره این واقعه و تحلیل های تاریخ‌دانان می پردازیم تا شاید گوشه ای از معمای تنهایی مسلم در کوفه روشن گردد.
یکی از نکات درخور تأمل در قیام امام حسین (ع) دلایل تغییر ذهنیت و محاسبه مردم نسبت به اهداف پیامبر اسلام (ص) و ارزش‌های اسلامی تنها نیم‌قرن پس از رحلت پیامبر (ص) بود؛ تغییری که سرانجام به حادثه کربلا انجامید.
یکی از مسائلی که در تاریخ مطرح است حضور امام حسن و امام حسین (ع) در جنگ‌ها و فتوحاتی است که خلفا داشته‌اند.
برخی شیعیان پیرامون صحت این ادعا و نیز دلالت آن سخن گفته و آن را نقض نموده‌اند. ما نیز در این مقاله سعی می‌کنیم بدون توجه به شواهد و قرائن خارجی، صرفا منابع و اسناد چنین ادعائی را مورد سنجش قرار دهیم.
شبث‌بن‌ربعی در دوران حیات خود، پیامبر (ص) را درک کرد ولی از اصحاب ایشان به شمار نمی‌آید. وی به علت نداشتن ایمان قوی، بخش زیادی از حیات خود که از رحلت پیامبر (ص) تا دوران زبیریان را در بر می‌گرفت، به صورت پیوسته بین حق و باطل سرگردان بود.
مری بویس استاد دانشگاه و پژوهشگر آیین زرتشتی که تمام عمرش را به پژوهش در رابطه با ایران باستان و آیین آن صرف کرده است در مقاله خود «بی‌بی‌شهربانو و بانو پارس» مقبره بی‌بی‌شهربانو شهر ری را به آناهید زرتشتیان قبل از اسلام نسب داده است. مری بویس معتقد است داستان فرار شهربانو از کربلا افسانه ای بیش نیست و به دلیل زمینه های دینی ایرانیان جذب مقبره شهربانو شده است.
یکی از سوالاتی که در حوزه شفاعت و مخصوصا شفاعت امام حسین (ع) بین برخی شکل گرفته است، آن است که آیا بخشش عظیم گناهان بوسیله شفاعت مطابق با قواعد قرآنی است؟ مگر قرآن کریم، بیان نکرده است که انسان هر گناهی را انجام دهد، سزای آن را می‌بیند؟
وقتی به داستان کربلا می نگریم، وقتی وقایع آن دوران را از نظر می گذرانیم و حوادث جانسوز آن دوران را مرور می کنیم، شاید همگی در فکر انتقام گیرنده ای فرو می رویم که سالهاست در انتظار ظهورش هستیم.
برای آشنایی با یکی از هزاران فضایل امام مُنتَظَر و انتقام گیرنده ی کربلا، با هم به گفتاری دلنشین از رسول خدا (ص)توجه می نماییم.
چراغ او، شعله‌ی ایزدی است. جلوۀ جاویدان هدایت است و نغمه او، صدای رسای همیشگی موحدان. او آیینۀ تمام نمای حقیقت است او را نه به بیان و نه به زبان می‌توان شناخت.
مقاله زیر برگرفته از نوشته آنتوان بارا دانشمندی مسیحی است که دیدگاه خود درباره امام حسین (ع ) بیان کرده است...
از زمان خلقت آدم ابوالبشر تاکنون همواره دو جریان حقّ و باطل به موازات هم پیشرفته و کره خاکی هیچگاه از مصاف این دو جریان خالی نبوده است. پیروان هر یک از حق مداران گذشته، همواره بسترسازان حق گرایان آینده بودهاند و حق گرایان آینده تداوم بخشان راه حق پرستان گذشته.
یکی از شگفتی‌های امام حسین (ع) و عاشورا را می‌توان در سرزمین هند یافت. بی گمان امام حسین (ع) نه تنها اصلاح گر بزرگ امت اسلام و احیاگر اسلام است، بلکه احیاگر انسانیت و فضائل انسانی است. از این رو محبوب همه انسان‌های جهان است. در کشور هند همانند کشورهای ایران، عراق، افغانستان و پاکستان، روز عاشورا در تقویم کشوری، روز تعطیل رسمی و عمومی است.
عشق به امام حسین (ع) منحصر به شیعیان نیست و اهل تسنن بسیار به آن حضرت علاقه دارند و این علاقه خود را به صورت‌های مختلف نشان می‌دهند. این مطلب به قلم سعید طاوسی مسرور (دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه تهران) ابعاد مختلفی از عزاداری اهل سنت برای امام حسین (ع) را در کلام و آثار بزرگان اهل سنت مورد بحث و بررسی قرار داده است.
یکی از شاخص‌های مهم حضرت ابوالفضل (ع) در جریان کربلا، پرچم‌داری و یا علم‌داری ایشان است. بررسی پیشینه و گزاره‌های تاریخی نشان می‌دهد که این منصب از جایگاه فرهنگی و اجتماعی و تاریخی بسیاری در جامعه اسلام برخوردار بوده و این عنوان به کسانی داده می‌شود که از شایستگی‌های بسیار بالایی برخوردار بوده باشند. مقاله پیش روی، منصب پرچم‌داری را در دو عهد جاهلی و اسلامی مورد بررسی قرار می‌دهد.
کاشی‌های لاجوردی و فیروزه‌ای همیشه گیرا هستند، اسم قسمت‌های مختلف صحن را نمی‌دانم، ولی با کاشی‌ها و نقش‌ها آن‌ها را می‌شناسم.
