سایت کرب و بلا - سایت تخصصی امام حسین علیه السلام
اخبار
ویژه
- شعر عاشورایی: نقد و تحلیل
- نصب کتیبههایقرآنی ایوان حرمحضرت عباس(ع)
- آغاز طرح توسعه حرم مطهر طفلان مسلم(س)
- کتیبه هایقرآنی ایوان طلای حرم حضرت عباس(ع)
- مقتل نامه: شیوه های تاریخ نگاری مقتل از آغاز تا پایان قرن(۵.ق)
- تراژدی در جهان اسلام چرا و چگونه
- عناوین کتابهای سنگی درباره امام حسین (ع)
- صدور روادید الکترونیکی عتبات عالیات
- زیباییهای اربعین از لنز عکاس انگلیسی
- حقیقت تاریخی که کشیش اروپایی فاش کرد
پرونده رسول خدا
«حسین منی و انا من حسین» چه زیبا در تبیین این سخن گفته شده است که اسلام «محمدی الحدوث» و «حسینی البقاست». اسلامی که حاصل یک عمر خون دل خوردن کسی است که هیچ پیامبری به اندازه او آزار ندید. آزارهایی که بعد از پیامبر بر سر خاندان پاکش روانه شد و در کربلا به اوج رسید. اما چه باک از زخمی که حاصلش هدایت بشر به مسیر توحید است! اسلامی که دین صلح و محبت و رحمت است. اسلامی که حسین جان آن است.
وقتی امام حسن (ع) امام سیدالشهداء(ع) بودند
پیامبر اسلام (ص) همواره در روایاتشان، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام را با هم مورد خطاب قرار می دادند. در یکی از خطابه هایشان می فرمایند: «حسن (ع) و حسین (ع) امام هستند، خواه قیام کنند یا بنشینند.» در تاریخ هم دو اتفاق تاریخی مهم «صلح امام حسن (ع)» و «واقعه عاشورا» با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارند. در این پرونده به گوشه هایی از زندگانی امام حسن (ع) می پردازیم.
امام رضا علیه السلام
خورشید تابان ایران و امان اهل جهان. قلم را چگونه توانِ از تو سرودن است؟ برات کرب و بلا در گره‌های پنجره فولاد توست. که دل‌هامان را بر شبکه‌های دلربایش گره زده‌ایم و هرگز، گشودنش را نخواهیم. رضای تو را می‌جوییم که رضای خالق در گرو اوست. رهایمان مخواه که بی تو در مرداب فرسوده دنیا غریق و بی‌دستگیره نجات می‌‌مانیم.
بازخوانی علم امام در آیینه عاشورا
داستان حرکت امام حسین (ع)، مسئله ای مهم در تاریخ تشیع است که آثار بسیاری از خود بجا گذاشته است. از این رو بسیاری از علما به بررسی و تحلیل این نهضت بزرگ پرداخته اند. یکی از مهم ترین مسائلی که در این حرکت، باعث اختلاف بسیاری در بین علما شده است، مسئله آگاهی امام حسین (ع) نسبت به شهادتشان است.
آیا امام حسین (ع) بوسیله علم غیبشان از شهادت خویش آگاه بودند؟ یا نسبت به سرانجام خویش آگاهی نداشتند؟ و اگر آگاه بودند، چرا به سمت هلاکت و شهادت حرکت کردند؟ همانطور که در آیه قرآن فرمان داده شده که خود را به تهلکه نیندازیم.
در این پرونده دلایل و قرائنی که محققین شیعه برای نظر خویش آورده اند، جمع و بررسی کرده ایم.
وصیت کردن امام معصوم قبل از وفاتش، یکی از راه‌های مشخص کننده امام بعدی می‌باشد و به همین مناسبت مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی، روایتی را در خصوص امامت امام حسین ذکر کرده که این روایت سندی آشکار در مظلومیت پیامبر و امام مجتبی است.
در این مقاله تعدادی روایت مربوط به امام حسین علیه السلام وحضرت زهرا (س) در مورد مصیبت پدر برزگوارشان آورده شده است.
لذتی دارد صاحب چنین مقام عظیمی را مورد خطاب قرار دادن و به ساحت مقدسش عرض ارادت نمودن؛ و در اوج لذت است آنگاه که به تماشای جمال مهدی زهرا (ع) بنشینیم و خطاب او را به عموی گرامش حضرت علی اکبر (ع) بشنویم:
حضور اهل بیت (ع) در اولین اربعین شهادت امام حسین (ع) بر سر مزار آن حضرت در کربلا از مسائلى است که در قرون اخیر برخى محققان شیعه درباره آن تشکیک کرده‌اند. در مقابل، برخى دیگر از اندیشمندان، در صدد رد این تشکیک و اثبات اربعین اول شده‌اند. این نوشتار ابتدا به دلایل منکران اربعین اول پرداخته و در ادامه به پاسخ‌گویى آن‌ها مى‌پردازد، سپس با استفاده از قراین و شواهد دیگر، دیدگاه موافقان اربعین اول را تأیید می‌کند.
بحث علم غیب که در باور شیعه از شؤون مقام امامت است از دیرباز مورد توجه بوده و با ظهور باورهای سلفی به شدت مورد هجمه واقع شده. در این میان قرائت مجدد و صحیح باورهای شیعه برپایه آیات قرآن و روایات در این زمینه، نقش مهمی در عدم انحراف بحث و نسبت دادن بیانی خلاف حقیقت به شیعیان و رد آن، بازی می‌کند. در این مقاله بر آنیم تا به طور مختصر نگاهی به بحث علم غیب در پرتو کلام الهی و بیان حجت‌های او انداخته و شواهدی از حدود و ثغور باور به علم غیب را نتیجه‌گیری نماییم.
گریستن و مرثیه‌خوانى بر امام حسین (علیه السلام) از باب پیروى از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و خاندان پاکش، مستحب مؤکّد و از لوازم ایمان به پیامبر (صلی الله علیه و آله) است .
قرآن کریم، رسول خدا (ص) را رحمت للعالمین می‌نامد و او را اسوه‌ای برای مردم معرفی می‌کند. رسول خدا (ص)، علاوه بر رحمت و ابراز محبت به عالمیان، خط مشی خود را با دشمنان دین مشخص می‌کردند و بیزاری خود را از راه آنان ابراز می‌نمودند. چنان‌که در طول حیات خویش، افراد مختلفی را به جهت رفتارشان لعنت کردند.
این مقاله، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.
انسان در زندگی اجتماعیِ خود، برای رسیدن به آرمان‌ها و اهداف خود، همواره گواه صحنۀ درگیری بین دو نیروی حقّ و باطل است. آغاز آن درگیری فرزندان بی‌واسطۀ حضرت آدم (هابیل و قابیل) است و اوج آن، قیام سراسر افتخار امام حسین (ع) و یارانش در عاشورا و فرجام آن در قیام جهانی منجی عالم بشریّت در آخرالزمان.
.jpg)
قبر حقیقی سیدالشهدا (ع) در قلب‌هاست و بنای آن از دوران کودکی در سرزمین دل شیعیان و عاشقانش گذارده می‌شود؛ اما مرقد شریف آن حضرت همواره آثار و برکات متعددی داشته است.
عشق به امام حسین (ع) منحصر به شیعیان نیست و اهل تسنن بسیار به آن حضرت علاقه دارند و این علاقه خود را به صورت‌های مختلف نشان می‌دهند. این مطلب به قلم سعید طاوسی مسرور (دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه تهران) ابعاد مختلفی از عزاداری اهل سنت برای امام حسین (ع) را در کلام و آثار بزرگان اهل سنت مورد بحث و بررسی قرار داده است.
یکی از شاخص‌های مهم حضرت ابوالفضل (ع) در جریان کربلا، پرچم‌داری و یا علم‌داری ایشان است. بررسی پیشینه و گزاره‌های تاریخی نشان می‌دهد که این منصب از جایگاه فرهنگی و اجتماعی و تاریخی بسیاری در جامعه اسلام برخوردار بوده و این عنوان به کسانی داده می‌شود که از شایستگی‌های بسیار بالایی برخوردار بوده باشند. مقاله پیش روی، منصب پرچم‌داری را در دو عهد جاهلی و اسلامی مورد بررسی قرار می‌دهد.
مبلغ باید از پیشرفته‌ترین وسایل ارتباط جمعی عصر در پیشبرد اهداف خویش بهره‌گیری کند. امروزه تنها منبر و سخنرانی در مجالس مذهبی برای مبلغ دینی کافی نیست، بلکه برای رساندن پیام حق به گوش مردم و مشتاقان معارف زلال اسلام باید از تمام ابزارهای مفید استفاده کرد. نشر کتاب و مطبوعات، استفاده از رادیو، تلویزیون، برنامه‌های رایانه‌ای، گفتگوها و گردهمایی‌های متنوع، حضور در جمع کسانی که غالباً به مجامع و مجالس مذهبی نمی‌آیند و رساندن معارف حقیقی دین به گوش آنان، نوعی بهره‌گیری از وسایل ارتباط جمعی در عصر ما به شمار می‌آید.
