آن گرامی‌گوهر دریای عشق بود عطشان در دل صحرای عشق
آخرین دُردی‌کش بزم الست سرخوش از صهبای باقی، مستِ مست
شاه دین را بود در درج خیام گوهری رخشنده، عبدالله نام
مهر خاصی بین این طفل و شه است کنیتش زین رو ابوعبداللَّه است
شه شتابان رفت اندر خیمه‌گاه
دود آه از خیمه برشد تا به ماه
بانگ زد کای جرگه‌ی ماتم‌زده!
جامه‌ی شادی به نیل غم‌زده!
شاه دین را بود در درج خیام
گوهری رخشنده، عبدالله نام
مهر خاصی بین این طفل و شه است
کنیتش زین رو ابوعبداللَّه است
ای زینب دوّم محمّد!
زهرای دگر به بیت احمد
چون خواهر خویش، هست زهرا
قرآن علی به دست زهرا
در ورود شام با شمر لعین
این چنین گفت «امّ‌کلثوم» حزین:
ما اسیران، عترت پیغمبریم
پرده پوشان حریم داوریم
«امّ‌کلثوم»! علی را دختر!
زهره را انجمن آرا اختر
میوه‌ی قلب رسول الله است
چه کس از مرتبه‌اش، آگاه است؟
بر شعلۀ جگر، نم باران می‌آورند
باران نبود، دیدۀ گریان می‌آورند
با هلهله کنار حرم دف نمی‌زنند
در پیش محتضر به خدا کف نمی‌زنند
باز به جوش آمده دریاى عشق
موج زده بحر گهرزاى عشق
از دل دریا گهرى ساخته
روشن و تابنده و پیراسته
حسین! اى معنى دریاى رحمت!
کلید اعظم درهاى رحمت
تو اى عطشان دشت خون! که هستى؟
که در هر قطره‌ی خونم نشستى
من از تبار عشق و ایثار و جهادم
آزادگى سرچشمه گیرد از نهادم
جدّم رسول الله، ختم المرسلین است
بابم على یعنى امیرالمؤمنین است
اى براق لیله الاسراى من!
لیله الاسراست عاشوراى من
مرکب رهوار من! اى ذوالجناح!
مونس پیکار من! اى ذوالجناح!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
