قدم به راه بیابان مزن، به کوفه میا بیا به کوفه ولی بی کفن به کوفه میا

به خاطر دل زینب کمی تأمل کن برای حرمت و تکریم زن به کوفه میا

زل می‌زند به دور و برش، غصه می‌خورد با هر نگاه شعله‌ورش غصه می‌خورد

حالا میان این همه نامرد روزگار دارد برای تاج سرش غصه می‌خورد

در دل زخمی خود درد نهانی دارم دیده‌ام خون شده و اشک فشانی دارم

در همین شهر خودم فاتحه‌ام را خواندم بی کسم، در دل شب فاتحه خوانی دارم

از چشم شور شهر کوفه آخرش افتاد در کوچه اوّل پیکرش، بعدش سرش افتاد

بالش به عشق مادر ارباب در آتــش اوّل به شدّت سوخت و بعدش پرش افتاد

شهر را در نقاب می‌بینم بس که اینجا سراب می‌بینم

روی دیوارهای آن حتی غربت بی حساب می‌بینم

لب این بام فقط نام تو بردم آقا،

جان زینب برگرد

دخترم را به نگاه تو سپردم آقا،

جان زینب برگرد

اینجا همه یک دل اند، دل اما سنگ

پر کرده تمام دست‌هاشان را سنگ

تفریح بزرگ و کوچک شهر یکی است

بر بام و گذر نشانه گیری با سنگ

سالار کاروان پر از یاسمن، حسین

جمع صفات و خاتمۀ پنج تن، حسین

دلدار مصطفی و علی و حسن، حسین

سلام شاه کربلا یا حسین

درود ای خون خدا یا حسین

سلام بر پرچم ماه غمت

به گریه کن‌های شما یا حسین

میان کوچه‌ها مرد غریبی

به لب دارد نوای یا حبیبی

به لب ذکر و به دیده اشک دارد

به دیوار غریبی سر گذارد