ای در دلم مقیم که خاکت مقام شد!

خاک از وجود قدس تو قدسی مقام شد

برخیز و حال قافله‌ی خویش را ببین

ای میر کاروان که به خاکت مقام شد!

ز آن دم که محو بوسه‌ی زیر گلو شدم

رفتیّ و من تو را همه در جست‌وجو شدم

کردم زیارت تن صد پاره‌ات ولی

بعد از سه روز با سر تو روبه‌رو شدم

ای ماه روی نیزه که جای تو در دل است!

با دست بسته دست‌رسی بر تو مشکل است

از ابتدای قافله تا انتهای آن

هشتاد و چار کودک و زن در سلاسل است

اى بنده! راه و رسم تعبّد نگاه دار

 بر گفته‌ی الست، تعهّد نگاه دار

سرپیچى از اوامر مولا نه بندگى است

 ای بنده! نفس را ز تمرّد نگاه دار

خداست یاور آن کس که با خدا باشد

 مباد آن که دل از یاد او جدا باشد!

دل مرا بشکن هر چه بیشتر از عشق

 دل شکسته اگر خانه‌ی خدا باشد

من و دنیایى از گناه، حسین!

 به تو آورده‌ام پناه، حسین!

دست خالى نیامدم این جا

 هدیه‌ام هست اشک و آه، حسین!

اى دوست! در هواى تو می‌سوزم

 می‌سوزم و براى تو می‌سوزم

چون ابر از فراق تو می‌گریم

 چون شمع در هواى تو می‌سوزم

یک اربعین همین نه براى تو سوختم

 عمرى بُوَد که من به هواى تو سوختم

قربانیان عشق همه کشته می‌شوند

 جز من که بارها به مناى تو سوختم

اى مونس دل! بیا و جانم باش

 مانند گذشته هم‌زبانم باش

برخیز و بگیر دست خواهر را

 اى پیکر پاره پاره! جانم باش

اى براق لیله الاسراى من!

 لیله الاسراست عاشوراى من

مرکب رهوار من! اى ذوالجناح!

 مونس پیکار من! اى ذوالجناح!

نه تنها جان خود را هدیه بر درگاه آوردم

 الها! هر چه دارم من به قربان‌گاه آوردم

نه تنها یک گلستان لاله دارم بهر پژمردن

 کنارش یک نیستان ناله‌ی جان‌کاه آوردم

مولای خوب من! به بد من نظر مکن

زین در مرا به در مکن و دربه‌در مکن

ای نظرهً رحیمه فروغ نگاه تو!

بر نوکرت به جز به عنایت، نظر مکن