آورده‌ام در شهرتان خاکسترم را

آیات باقیمانده‌ی بال و پرم را

آورده‌ام کوچه‌های نامسلمان

مؤمن‌ترین فریادهای حنجرم را

آفتابید و من غبارمتان

مثل گردی که بیقرارمتان

اتفاقی اسیرتان نشدم

روزگاری است که دچارمتان

خاک این دشت سربلند شده

روی پایش اگر بلند شده

کاروانی ز دور می‌آید

آه از هر جگر بلند شده

من باغبان باغ به آتش کشیده‌ام

 کاینک به باغ سوخته خود رسیده‌ام

تفسیر آیه‌هاى کبیر شهادتم

 تصویر لاله‌هاى به خون در تپیده‌ام

من راه قیام تو به اتمام رساندم

 برنامه‌ی خود را به سرانجام رساندم

آن عهد که بر عهده من بود، برادر!

 کوشیدم و با صبر به انجام رساندم

ز نینواى تو رفتم، چو نی نوا کردم

 چنان که بادیه‌ها را چو نینوا کردم

به هر کجا که نشستم، گریستم ز غمت

 به هر طرف که دویدم، تو را صدا کردم

اى شهیدى که به ایثار تو می‌نازم من!

 آمدم تا عَلَم عشق برافرازم من

آمدم با قد خم سایه کنم بر قبرت

 گر به جسم تو نشد سایه بیندازم من

اى کربلا! به قافله‌ی کربلا ببین

 حال مسافران به درد آشنا ببین

ما زائران خون خداییم، کربلا!

 بر کاروان زائر خون خدا ببین

ندارم از غم آن حالت که گویم حالت خود را

 پریشان‌تر شوم چون یاد آرم حسرت خود را

تو سرّ اللّهى و آگاهى از حالم ولى خواهم

 بیان سازم ز سوز دل، حدیث محنت خود را

آن جا که جشن و شادى و بزم شراب بود

یک چند دل در آتش سوزان، کباب بود

یک سو رباب چنگ به دل مى‌‏زدى ز غم

یک سو نواى دل‏کش چنگ و رباب بود

بگْذشت چون که روز سیه‏‌فام کربلا

شد آشکار، منظرۀ شام کربلا

کوس رحیل چون زده شد هم‌چو نفخ صور

افتاد لرزه باز بر اندام کربلا

چون اسیران بلا از کربلا بستند بار

ناگهان افتادشان بر کشتگان دین، گذار

جسم پاک شاه را زینب، چو جان در بر کشید

پس زبان بگْشاد در شرح غم و بگْریست زار