قلب من شد مبتــلایت یا حسین

عاشق صحن و سرایت یا حسین

از خدا خواهم که روزی من شوم

زائـــر کــرب و بــلایـــــت یا حسین

نشسته‌ام بنویسم غزل غزل با تو

و باز جوشش یک شعر لَم یَزَل با تو

دوباره دل شده پر خون و سر شده پر درد

و دردها، همه اَحلی مِنَ العَسَل با تو

عشقی است در میان دل ما که کیمیاست

این عشق، این جنون، همۀ آبروی ماست

روزی ماست نوکری خوب خانه‌ای

آقای ما کریم و جوانمرد و باوفاست

با همین سوز که دارم بنویسید حسین

هر که پرسید ز یارم بنویسید حسین

ثبت احوال من از ناحیۀ ارباب است

همۀ اهل و تبارم بنویسید حسین

تو به دادم نرسی، می‌روم از دست حســین مستغاثٌ بک اربـــــاب، که بهتر باشم    گر بنا هست مـــرا دست کسی بسپاری  بهتر آن است غلام علی اکــبر باشم

زندگی یعنی دو ساعت گریه کردن بر غمت می‌شود روزی بیاید من بمیرم در غمت؟

تا که چشمم باز شد در بین دنیا، جای شیر داده بر من در میان روضه‌ها مادر، غمت

نامت هنوز هم هیجان می‌دهد مرا

این پرچم سیاه تکان می‌دهد مرا

وقتی شبیه مرده حسینیه می‌روم

سینه زنی دومرتبه جان می‌دهد مرا

ای سایه‌ات فتاده به روی سرم حسین معنای واقعی اصول الکرم حسین

یک یاحسین گفتم و دیدم غمی نماند

تسکین دردهای دل مضطرم حسین

برای آنکه بیابیم ما خدایت را

گرفته‌ایم نشانی ردّ پایت را

برای آنکه به سمت خدایشان ببری

گرفته‌اند ملائک، نخ عبایت را