آمد محرّم نبض عالم ایستاده

از حرکتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم

بر آفتاب دیده، شبنم ایستاده

آقا سلام! ماه محرم شروع شد

«باز این چه شورش است و چه ماتم» شروع شد

آقا سلام! کاسۀ اشکی به من دهید

ماه گدایی من و چشمم شروع شد

در کوچه‌ها، نسیم بهشت محرم است

این شهر بی مجالس روضه، جهنم است

پیراهن سیاه عزاداری شما

زیباترین تجلی عشق مجسم است

از من نخواه با تو نباشم دقیقه‌ای

دق می‌‌کنم بدون محرّم دقیقه‌ای

بگذار کنج روضه کنارت نفس زنم

شادی همیشه هست، ولی غم دقیقه‌ای

مادرش فاطمه است بی تردید

نوکر و خادم حسین و حسن

عاقبت غنچه می‌‌دهد روزی

بین این خانه، خار این گلشن

اگر که غم برای توست، غم به درد می‌خورد

غمت برای خوب بودنم به درد می‌خورد

نباید از یکی دو قطره اشک هم گذشت، چون

همین دو قطره اشک لاجرم به درد می‌خورد

عمری است زیر پرچمتان جا گرفته‌ام

دستم گرفته‌اید که من، پا گرفته‌ام

اینجا هوای روضه همیشه معطر است

من یاس را ز دامن زهرا گرفته‌ام

عاشقانت می‌‌فروشند عیش را، غم می‌‌خرند

دل به پاى روضه می‌‌ریزند، ماتم می‌‌خرند

باز هم شیر حلال مادران تأثیر کرد

بچه‌ها دارند از بازار پرچم می‌‌خرند

بسم‌الکریم من هو إحسانه قدیم

ما را نگار، کرد به میخانه‌اش مقیم

بوی لباس خونی ارباب می‌‌رسد

صوت حزین مادر سادات، بگذریم

بر وادی وصال بر این دل نوا دهید

با اشک دیده سینۀ ما را جلا دهید

یک‌بار هم ز لطف قدم‌رنجه‌ای کنید

بر نوکران بی‌سر و پا هم بها دهید