بیــهوده   نیست  همسفر  آمـاده  می‌کنند

اســپند  را  به  پشــت  در  آمـاده  می‌کنند

این  فاطــــمه  قرار  شد   ام‌البـــنین   شود

بر  دامنـــــش  اگر  پســـر  آمـاده  می‌کنند

جبریل آمده خبر داده

به همه مژدۀ سحر داده

خبر از فیض مستمر داده

نغمه‌ای عاشقانه سر داده

نفس می‌کشم در هوای شما

دلم روشن است از دعای شما

من از چشمۀ عشق دارم وضو

بود قبله‌ام خاک‌پای شما

ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد

نور خدا، در کوچه باغ سینه گل کرد

عالم معطر شد ز نور عصمتی سبز

نور کمال حضرت آیینه گل کرد

رسیـده‌ای که جهان را پُـر از حضور کنی پُـر از  تـلاوت  دل ســوره‌هـای نــور کنی

تـو آمـدی هـمـۀ لحـظه‌هـای شـیـریـن را بـه یـک  نگـاه مـلیـحانـه غـرق شـور کنی

در معرکۀ عشق عجب حال و هوایی است

 در محفل عشاق چه شوری چه صفایی است

 دل‌ها ز نوایی به طرب آمده امشب

 آوای خوش عشق رسیده، چه نوایی ست

مه منوّر شعبان مه رسول خداست

مه مبارک میلاد سیدالشهداست

به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر

که روی دست محمد عیان چراغ هداست

بر عرش دوباره زیب و زین آمده است

محبوب رسول ثقلین آمده است

از کنگرۀ عرش به ذکر صلوات

گفتند حسینیان، حسین آمده است

شد تلخ به کام همۀ گل‌ها قند

گم شد ز لبان خشک دریا لبخند

هفتاد و دو روز و شب شفق شد، آخر

خون دل آسمان نمی‌آمد بند

ای نسیم صبح، خوشبو می‌رسی

از کدامین منزل و کو می‌رسی؟

می‌فزاید از تو جانها را طرب

تو مگر می‌آیی از ملک عرب؟

ای آنکه شکستی کمر فاصله‌ها را

بگذاشته‌ای پشت سرت مرحله‌ها را

از برکت چشمان مسلمان تو داریم

سوگند به سجادۀ تو نافله‌ها را

ای آنکه کشیده است بیابان به بیابان

ردّ قدمت زحمت این آبله‌ها  را

در شهرِ هزار رنگ بی مهر و وفا

در جمعِ حرامیانِ بی‌شرم و حیا

ذکرِ لب تو وقتِ شهادت این بود:

ای عشق! بیا، کوفه نیا ... کوفه نیا