روضه‌خوان‌ها غالباً وقتی به منبر می‌‌رسند

با همان یک یا حسین از سر به آخر می‌‌رسند

روضه‌ها را از پسر تحویل بابا داده و

از سر بر نیزۀ بابا به دختر می‌‌رسند

آمد محرّم نبض عالم ایستاده

از حرکتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم

بر آفتاب دیده، شبنم ایستاده

بسم رب الفاطمه آغاز کردم گریه را

از گلوی بغض‌هایم باز کردم گریه را

مثل یک مادر که فرزندش ز دستش می‌‌رود

اقتدا کردم به او، ابراز کردم گریه را

وقتی همه جا شهره به عنوان تو باشیم

باید که فقط ریزه‌خور خوان تو باشیم

دامن نکش از دست گداهای گرفتار

بگذار کمی دست به دامان تو باشیم

آقا سلام! ماه محرم شروع شد

«باز این چه شورش است و چه ماتم» شروع شد

آقا سلام! کاسۀ اشکی به من دهید

ماه گدایی من و چشمم شروع شد

بچه‌ها بازم محرم اومده

عید ما با بهار غم اومده

بچه‌ها خیمۀ ماتم بزنید

همگی به سینه محکم بزنید

در کوچه‌ها، نسیم بهشت محرم است

این شهر بی مجالس روضه، جهنم است

پیراهن سیاه عزاداری شما

زیباترین تجلی عشق مجسم است

از من نخواه با تو نباشم دقیقه‌ای

دق می‌‌کنم بدون محرّم دقیقه‌ای

بگذار کنج روضه کنارت نفس زنم

شادی همیشه هست، ولی غم دقیقه‌ای

حسینی شدم، دل ندادم به غیر

نه میخانه رفتم، نه معبد نه دیر

من از کودکی پیر هیئت شدم

«جوانی کجایی که یادت به خیر»

دلم از روز ازل تنگ تو بوده است حسین

به لبم ذکر تو، آهنگ تو بوده است حسین

در صف سینه زنان این همه سال از عمرم

آنچه بر سینه زدم، سنگ تو بوده است حسین

مادرش فاطمه است بی تردید

نوکر و خادم حسین و حسن

عاقبت غنچه می‌‌دهد روزی

بین این خانه، خار این گلشن

تا مرا در گناه دید حسین

زودتر از همه دوید حسین

باید از او فقط شنید خدا

باید از ما فقط شنید حسین