خون قلبم نه ز داغ پسرم ریخت حسین

آسمان از غم تو روی سرم ریخت حسین

زینب آن نیست که پیش از سفر از پیشم رفت

از غم موی سپیدش جگرم ریخت حسین

السلام ای بانوی نیکو سرشت

فاطمه ام‌البنین یاس بهشت

نور حق شد از جمالت منجلی

بعد زهرا یار و غمخوار علی

خانمی که تا خود خورشید قامت داشته

در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته

مادر باب الحوائج بوده و با این حساب

دامن او را گرفته هر که حاجت داشته

ای مادر بهشت تو را غصه‌ها شکست

هر بار بی قراری زینب تو را شکست

بر سر گرفت چادر زهرا... سکوت کرد

آهی کشید و بغض لبت بی هوا شکست

گمان مکن پسرت ناتنی‌ برادر بود

قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بود

منال ام‌بنین و ببال از عباس

تو شیرمادر و شیر تو شیرپرور بود

مردم بهم شیرآفرین نمی‌گن

داره من و میکشه این "نمی‌گن"

ام‌البنین چقد بهم می‌اومد

دیگه بهم "ام البنین" نمی‌گن

همسایه‌های لقمۀ نانت فقیرها

سجادۀ عروج تو تکه حصیرها

"انفاق" خُلق اوست که همسفرۀ علی است

بر همسر امیر نیاید حریرها

عاشق شدم که از همه بهتر بخوانی‌ام

عاشق که مثل یاس، معطر بخوانی‌ام

من از قبیله‌های  بزرگم که آمدم

خدمتگذار خاکی این در بخوانی‌ام

دارم چقدر چله و دارم چقدر نذر

تا خاک پای حضرت حیدر بخوانی‌ام

ببین این روزهای آخری را

شنیدم روضۀ انگشتری را

خداوندا سنان از من گرفته

تمام لذت نامادری را

ای امیرالمؤنین را یار یا امّ‌البنین  

ای سرا پا پاکی و ایثار یا امّ‌البنین

مکتب تو مهربانی، اسوۀ تو فاطمه

داری از او همچنان آثار یا امّ‌البنین

السّلام ای فاطمه امّ البنین

السّلام ای بانوی دنیا و دین

السّلام ای همسر شیر خدا

مادر عبّاس، شمشیر خدا

ای که نامت زینت عرش برین

ماه  بانوی سماوات و زمین

فاطمه نامی و هم ام‌البنین

قوت قلب امیرالمؤمنین