بر پا بشود محشر کبری شب جمعه

آید ز حرم نالۀ زهرا شب جمعه

یک هفته نگه داشته غم‌های دلش را

تا لحظۀ دیدار پسر، تا شب جمعه

در سینه‌ام شرارۀ غم موج می‌‌زند

وقتی دلم به سمت حرم موج می‌‌زند

وقت نماز جای دعای قنوت هم

فکر حرم فقط به سرم موج می‌‌زند

بی وقفه، بی مقدمه هیئت گرفتنی ست

هیئت گرفتنی ست، سعادت گرفتنی ست

از موقع ورودیه تا آخر دعا

هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی ست

مستی از جام تو سر منزل هوشیاری ماست

بیدل از عشق شدن شیوۀ دلداری ماست

مبتلای تب عشقیم و تجلی داریم

درد بیچارۀ این، لذت بیماری ماست

خالقم اگر مواظب من است

صاحب الزمان مراقب من است

جامع المقدمات روی اوست

کسب دوری‌اش مکاسب من است

پایان کعبه، کرب و بلا بود راه ما

آری حسین می‌دهد آخر پناه ما

خون خدا به کرب و بلا بود و حاجیان

در راه کعبه، وای بر این اشتباه ما

مرا از بند این دنیا رها کن

رها از این همه چون و چرا کن

دلم را زیر و رو کن با نگاهی

دلم را با نگاهی کربلا کن

نازنین یار! مرا باز ندیدی! باشد! به گمانم که دل از من تو بریدی! باشد!

بود همواره امیدم که مرا می‌خواهی من همانم که نشستم به امیدی، باشد!

دل چون مدائن در پی امداد می‌گردد پلکی بزن ویرانه‌ها آباد می‌گردد

گاهی شکار عمراً بیاید سمت دام اما گاهی خودش دنبال یک صیاد می‌گردد

دوباره می‌رم یه گوشه بشینم تا که خلوتی کنم با دفترم

می‌خوام امشب فقط از حرم بگم نمی‌خوام یه ذره هم طفره برم