ذکر استغفارهایم بی اثر مانده هنوز

یک نگاهی کن گدایت پشت در مانده هنوز

گریه‌ها کردم ز دوری‌ات ولی آقای من

بندۀ بیچاره از تو بی خبر مانده هنوز

هرکسی دارد نگاه یک ‌نفر را پشت سر

زودتر باید بیندازد سفر را پشت سر

جنگجویان جهان شمشیر دارند و شما

صلح جویی چون که می‌بندی سِپر را پشت سر

مثل فعل بازدم هستم که از دم کمترم

آدمم، اما به وقت درک از آدم کمترم

هیچ تأثیری ندارم در جهان کوچکم

آه از شادی که جای خود، من از غم کمترم

آیا ‌شود یک صبح روشن با تو باشم؟ 

من باشم و تو باشی و من با تو باشم

من باشم و تو در دیار آشنایی 

در سرزمین یاس و سوسن با تو باشم؟

آهم برای آینه داری که گم شده است

یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است

تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند

در جستجوی بوی بهاری که گم شده است

دارد دوباره سینه زنت گریه می‌کند از غصۀ نیامدنت گریه می‌کند

یعقوب‌های چشم من عمری است ای عزیز دارد برای پیرهنت گریه می‌کند

ترک ما کرده‌ای ای ساکن در صحراها بی تو آرام نگیرند دل دریاها

مهر هرکس به دل ما ننشسته بی تو مهربان دلم، آقای همه آقاها

دوباره دارد سرم هوایت، دلم امیدت، لبم نوایت

من و توسّل به دست هایت، تو و ترحّم به بینوایت

من و نشستن سر مسیرت، عزیز نرگس منم اسیرت

اسیر چشمان دلپذیرت، فقیر یک لحظه اعتنایت

نماز، پشت سر تو چه عالمی دارد

نظر به چشم تر تو چه عالمی دارد

ز خواب ناز گذر کردن و تماشای

نیایش سحر تو چه عالمی دارد

بدون تو ‌امید ما سراب می‌شود، بیا

تمام شهر بر سرم خراب می‌شود، بیا

برای حضرتت بگو که مادرت دعا کند

دعای مادر تو مستجاب می‌شود، بیا