کیست که بر لوح قلم می‌زند؟

حول خداوند قدم می‌زند؟

کیست که در وزن نگنجیده است؟

کوه وقار است و نرنجیده است؟

در گیر و دار قائله زینب اگر نبود

شلاق بود و سلسله، زینب اگر نبود

می‌داد زجر، زجر دو چندان رقیه را

آن شب میان قافله زینب اگر نبود

کاش به این دردها دچار نمی‌‌شد

قاتل او تیغ آبدار نمی‌‌شد

تا نشود بی کسی عمه مشخص

کاش که بر ناقه‌ای سوار نمی‌‌شد

سر که به بستر گذاشت حضرت زینب

بر همه جا سر گذاشت حضرت زینب

جای پدر تیغ خورد و جای حسینش

بوسه به خنجر گذاشت حضرت زینب

پا که به دنیا گذاشت حضرت زینب

روی جهان پا گذاشت حضرت زینب

پرچم ارباب را قله به قله

برد و به بالا گذاشت حضرت زینب

شدم اسیر غمی‌ جانگداز پشت سرت  و زنده‌ام به دو نذر و نیاز پشت سرت

یکی به نذر دوباره تو را بغل کردن و دوم اینکه شوم سرفراز پشت سرت

پیر شد

 عصر دهم بود، زمینگیر شد

حرمله

 با کف و با هلهله تقدیر شد

کوهی شبیه عمۀ ما استوار نیست

مانند این عقیله کسی باوقار نیست

جدش نبی بود پدرش شاه اولی است

آیینه‌دار فاطمه بی اعتبار نیست

به نام آنکه به ما داد، درس ایمان را

همان که زندگی‌اش زنده کرد انسان را

همان که بر همگان درس عاشقی آموخت

ز دست لیلی و مجنون گرفت میدان را

ردیف شعر‌هایم بعد از این لبیک یا زینب که از اول همین آخر همین لبیک یا زینب

همیشه "کلنا عباسک" تا جان به تن دارم که می‌گوید یل‌ام البنین لبیک یا زینب