ما دلشده‌ایم و داغ بر دل داریم

بلبل صفتیم و باغ در دل داریم

ما وارث ظهر داغ عاشوراییم

هفتاد و دو چلچراغ در دل داریم

روان عالم امکان حسین است

جهان بینش و عرفان حسین است

جمال الله و اسم الله اعظم

ظهور اسم «الرّحمان» حسین است

پر می­‌کشم؛ شعرم به دست باد اگر باشد

مقصد کویر داغ عشق‌آباد اگر باشد

در خون گرمت غسل خواهم داد بالم را

پروانۀ افکار من آزاد اگر باشد

امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین

به راه بادیۀ عشق آشناست حسین

ببین که در پی قربان شدن به تیغ ستم

چو نخل، سرزده از باغ کربلاست حسین

دل مردان خدا راست ز تو نور حیات

 یا قتیل العبرات

 شده محکم ز مناجات تو ارکان صلات

 یا قتیل العبرات

ای خاطرۀ خجسته! مولا، لبیک

خورشید به خون نشسته! مولا، لبیک

چشم و دل ما به نور تو روشن باد

ای آینۀ شکسته! مولا، لبیک

ای اشک معطّر شده از پلک محرّم

ای ریخته بر دامنم از چشمۀ زمزم

انداخته­‌ای بر جگرم سوز عطش را

جاری شده در سرخرگم خون محرّم

من حسین سرجدایم

کشتۀ راه خدایم

شافع روز جزایم                                               

خامس آل عبایم

جا می‌گذارد پیش ماهی‌ها دلش را

طوفان می‌­آشوبد تمام حاصلش را

یک جرعه آب از حجم دریا کم نمی‌کرد

با تیر حل کردند امّا مشکلش را

دیشب برای خاطر مولا گریستم

بر زخم‌های پرپر آقا گریستم

با «یا حسین»­های دلم دم گرفته‌ام

وقتی به زیر خیمۀ مولا گریستم

خاکتان بر سر که فرزند پیمبر کشته‌اید

نور چشم حضرت زهرا و حیدر کشته‌اید

شخص ایمان، روح قرآن، سرور آزادگان

خامس آل عبا، محبوب داور کشته‌اید

چشمان تری پر شده از چشم‌ به‌ راهی

دنبال چهار آینۀ سبز الهی

دنبال چهار اختر گمگشته دویده است

هر نیمه شب تار به آن سوی سیاهی