خطبه‌هایی را که زینب ساز کرد
مشت دشمن، پیش مردم باز کرد
مستی شب رفت و روز آمد پدید
خود از آن مستی به هوش آمد یزید
زینب، آن گردون عصمت را قمر
از فروغش، مهر رخشان، جلوه‌گر
مام را در صورت و معنی، نشان
فاطمه در هیأت زینب، عیان
چون سواد شام کم‌کم شد پدید
رنگ از رخسار «آل‌اللَّه» پرید
تا در این‌جا محمل زینب رسید
حق به فریاد دل زینب رسید
در سر من، باز شور دیگر است
شام را امروز، صبح محشر است
آینه‌یْ اسلام را بشْکسته‌اند
شهر را از ذوق، آذین بسته‌اند
در حدیث آمد ز «منهال»، ای عزیز!
این روایت بشْنو و اشکی بریز
گفت: آن هنگام کاندر شهر شام
اهل بیت مصطفی را شد مقام
روز آدینه یزید زشت‌نام
رفت سوی مسجد مشهور شام
داد فرمان، منبری بگْذاشتند
خود خطیبی را بر آن واداشتند
باز روزم در نظر آمد چو شام
یادم آمد، ماجرای شهر شام
چون اسیران دیار کربلا
صبح‌دم شد وارد شام بلا
داد چرخ توسن معکوس‌سِیر
جای خاصان حرم، در پای دیر
دیری امّا در صفا «بیت‌الحرام»
کعبه‌ای، در وی خلیلی را مقام
شه به حال جذبه، گرم سِیر شد
عشق یارش، رهنمون بر دیر شد
کای مسیحادم! قدم را خیر کن
یک شبی هم منزل اندر دیر کن
راهبی در خُلق و تقوا بی‌نظیر
ترک دنیا کرده‌ای، روشن‌ضمیر
راهبی از عهد عیسی، یادگار
خود بزرگان جهان را در شمار
میهمانیّ غریب، آغاز شد
پای غم در دیر راهب باز شد
شد به هم آمیخته اشک و گلاب
ریخت بر پیشانی بشْکسته آب
کوفیان بر ناقه‌ها بستند بار
رو به سوی شام گشته ره‌سپار
حضرت سجّاد، ماه احتشام
هم‌چو انجم، کودکان دورش تمام
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
