عاشقی کردم که مجنونم کنند

خاک تو آغشته با خونم کنند

عشق تو باشد بهشتم یا حسین

تـرسم از این است بیرونم کنند!

محرّم، اشک و روضه، شور و هیئت

هوای پر زدن، شوق زیارت

اگر تا کربلا رفتی دل من

مشو راضی به کمتر از شهادت

هر که هست اهل ولا با ما بیاید کربلا

هر که میخواهد بلا با ما بیاید کربلا

هر که بیمار است و از هر در جوابش کرده‌اند

می‌دهد مولا شفا، با ما بیاید کربلا

روزگاری می‌‌شود با گریه و غم زنده‌ام

من همین که مجلس روضه بیایم زنده‌ام

چند ماهی می‌‌شود چشم انتظارش بوده‌ام

با امید نوکری در محرم زنده‌ام

شال و پیراهن و بیرق همگی آماده

چایی روضه کند کار هزاران باده

زنده ماندیم ببینیم که انشاالله

باز ارباب به ما رزق محرم داده

من کی‌ام؟ خاک زیر پای حسین

گرد نعلین بچه‌های حسین

تا شنیدم شبی صدای حسین

آمدم سمت کربلای حسین

من زینبم، سفینۀ غم‌های حیدرم

زیبا‌ترین نتیجۀ اعجاز کوثرم

مجلس به پا کنید، محرم رسیده است

عبد خدا شوید در این ماه محترم

شیعیان حیدریم و خاک پای زینبیم

با نگاه لطف زهرا، مبتلای زینبیم

برکت یک عمر گریه بر برادرهای او

لطف فرمودند و حالا ما گدای زینبیم

ما گره خورده به گیسوی حسینیم فقط

در کمند خم ابروی حسینیم فقط

هر که با هر چه که مست است خودش می‌داند

ما که مست رخ خوشبوی حسینیم فقط

به لطف حق شده‌ام گریه کن برای حسن

دمی فدای حسینم، دمی فدای حسن

یقین کنید که روزی به چشم خواهم دید

پیاده می‌روم آخر به کربلای حسن

باید عاشق کمی‌ضرر بدهد

در ره عاشقی جگر بدهد

پای شمع نگاه محبوبش

مثل پروانه بال و پر بدهد

روی قبرم بنویسید که نوکر بوده

سائل روز و شب آل پیمبر بوده

روی قبرم بنویسید «سیه پوش حسین»

بنویسید که با کعبه برابر بوده