غم، سازِ دل حجازی‌ات شد مادر

هنگامۀ سرفرازی‌ات شد مادر

دنبالۀ کربلای من، خاک بقیع

میدان حماسه‌سازی‌ات شد مادر

سردار وجود بر تو همسر گوید

دامان تو را شهیدپرور گوید

ای امّ بنین بس است در اوصافت

این نکته که زینب به تو مادر گوید

ای ام بنین که فاطمه بودت نام

از ما به تو و چار شهید تو سلام

دیروز کنار چار فرزند علی

امروز کنار تربت چار امام

برای غصه‌هایت گریه کردی

به یاد کربلایت گریه کردی

نه بهر ساقی لشگر، برای

حسین سر جدایت گریه کردی

صد شکن از غم نشیند بر جبین

گر بگویم شرحی از امّ‌البنین

ای ز داغت داغدار افلاکیان

همنوا با نالۀ تو خاکیان

خداحافظ ای چشم گریان چو ابر

خداحافظ ای چار تصویر قبر

خداحافظ ای خاک‌های بقیع

شب و روز محنت‌فزای بقیع

ای بهار خلوت آیینه‌ها!

بوی گل در خیمه‌های کربلا!

ترجمان واژه‌های سبز نور!

غیرت از نام تو سرمست غرور!

شنیدم ز دانا کز اینسان سرود

که بر جان و پیکرش بادا درود

که در یثرب آگه چو امّ‌البنین

شد از مرگ آن چار پور گزین

یک شب آمد مرغ طبعم در نوا

در میان گلشن صدق و صفا

در تخیل بال خود را باز کرد

تا دیار عاشقی پرواز کرد

علی زهرای خود را بعد از آن فریاد پیدا کرد

بماند اینکه چادر را حسن در باد پیدا کرد

به غیر از در که در هم خورد شد، شرقی و غربی شد

زمان، خم شد شبیه فاطمه، ابعاد پیدا کرد

روز مادر که می‌رسد همه جا می‌شود غرق هدیه و لبخند

همه فامیل سعی شان این است توی یک خانه دور هم باشند

خبری می‌رسد از راه، خبر نزدیک است آب و آیینه بیارید سحرنزدیک است

طبق آیات وروایات رسیده ای قوم جمعۀ آمدن او به نظر نزدیک است