چون صبح‌دم سوّم شعبان گردید

 خورشید رخ حسین، تابان گردید

در نیمه‌شب چهارم شعبان هم

 ماه رخ عبّاس نمایان گردید

در گلشن آزادى و عشق و احساس

 آمد به سه روز لاله و نرگس و یاس

خورشید سه و چهار و پنج شعبان

 سیماى حسین است و على و عبّاس

بر روى حسین، نور داور، صلوات

 بر موى ابوالفضل دلاور، صلوات

میلاد حسین است و ابوالفضل رشید

 بفرست تو بر این دو برادر صلوات

ما کز اثر گناه پرسوخته‌ایم

 چون شمع ز عشق دوست افروخته‌ایم

چون فطرس پرسوخته، چشم امّید

 بر لطف حسین بن على دوخته‌ایم

از روى حسین تا نقاب افکندند

 در عالم عشق، انقلاب افکندند

تبریک به توفان زدگان غم و درد!

کشتىّ نجات را به آب افکندند

نور ابدىّ و ازلى می‌آید

 بر عالم ایجاد، ولى می‌آید

مجموعه‌ی حُسن و عشق و ایثار و کرم

 یعنى که حسین بن على می‌آید

عشق در جوش می‌شود امشب

 عقل، مدهوش می‌شود امشب

بحر غفران و چشمه‌ی رحمت

 باز در جوش می‌شود امشب

خیز و در بزم ما قدم بگذار

 از عدم، روى در قدم بگذار

در بر ما درآى و روى نیاز

 بر در سابق النّعم بگذار

دست قدرت تا ز رخسارش نقاب انداخته

 شور عشقش شورشى در شیخ و شاب انداخته

ماه اگر امشب مسیر نور خود را گم کند

 نى عجب زیرا نظر بر آفتاب انداخته

یاد مدینه می‌کنم امروز با سلام

 اى شهر وحى و شهر رسالت! تو را سلام!

باد از مَلَک درود تو را! وز خدا سلام!

 بر منزل نخست پیمبر، قُبا سلام!