وقتی به سوی دوست، سفر می‌کنیم ما
با نام دوست، زمزمه سر می‌کنیم ما
ماه محرّم آمد و ماه عزای او
ایجاد را به ناله، خبر می‌کنیم ما
آمد از کوفی به سویش نامه‌ها
کز بیانش عاجز آمد خامه‌ها
نامه بنْوشتند بر سلطان دین
کای تو هادی بر تمام مسلمین!
ای هلال خون! دوباره سر زدی
ای محرّم! بار دیگر آمدی
زخم دل با دیدنت، کاری شده
خون به دامان افق، جاری شده
باز هم پژواک گام کیست این؟
بر علم‌ها، موج نام کیست این؟
عقل‌ها، مست جنون کیستند؟
عشق‌ها، گریان خون کیستند؟
بارالها! باز چون افتاده حال؟
خود بدان پیشین نمانَد این هلال
دل، قرین با درد و ماتم آمده
گوییا ماه محرّم آمده
مرا هلال محرّم، چو داس خونین است
که ماهِ غرقِ به خون گشتنِ شه دین است
زمان شادى آل زیاد و مروان است
اوان گریه و اندوه آل یاسین است
تا شد کتاب عشق خدا باز، ای حسین!
نام تو بود حرف سرآغاز، ای حسین!
از ذرّه‌های خاک تو خورشید سر زند
در کار کیست این همه اعجاز؟ ای حسین!
باز هم پژواک گام کیست این؟
بر علم‌ها موج نام کیست این؟
عقل‌ها مست جنون کیستند؟
عشق‌ها گریان خون کیستند؟
عطری که از حوالی پرچم وزیده است
ما را به سمت مجلسِ آقا کشیده است
از صحن این حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه وا کنید، محرم رسیده است
هلال ماه عزا از افق دمیده، خمیده
کدام بار غمش بوده تا خمیده دمیده؟
به یاد فرق علی اکبر و خمیده قد شه
جبین ماه گرفته، قد هلال خمیده
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
