تا مگر ختم کند فاطمه راهی به علی

شب قدر است بخوانید الهی به علی

می‌کند درک پس از سجده خدا را بهتر

هرکسی سجده کند چند صباحی به علی

پیچیده شمیم گل پرپر شب آخر

حرف سفر و داغ مکرر، شب آخر

اشکی که شده نذر غم فاطمه سی‌سال

انگار شده چندبرابر شب آخر

روزی شعار کُلِ جهان می‌شود علی

طبق حدیث امام زمان می‌شود علی

وقتی که اشهدش بشود مرز شیعگی

باور کنید کُلِ اذان می‌شود علی

به ظالم خم نخواهد گشت قطعا قد و بالایش

کسی که روز و شب با یاعلی برخیزد ازجایش

اگر که ذوالفقارش سر برون آرد به قهر خود

منافق را به آنی می‌کند از جمع منهایش

ای نماز صبح حیدر الوداع 

مسجد و محراب و منبر الوداع

ای قیام و‌ای قعود و ‌ای قنوت 

ذکر و تسبیح مکرر الوداع

این بانوی روضه‌خوان دلش پر شرر است از مرحمت همسر خود با خبر است

 شاید که دم مرگ ببیند او را تا لحظۀ ارتحال دو چشمش به در است

از پیمبر یا خدا دربارۀ حیدر بپرس

یعنی از گوهرشناسان قیمت گوهر بپرس

معنی مرد خدا را نیمه شب از نخل‌ها

معنی شیر خدا را روز از لشکر بپرس

بهار دل دوستدار علی

همیشه  پر است از نگار علی

دلم زو نگار است و علم اسپرم

چنین واجب آید بهار علی

بچن هین گل، ای شیعت و خسته کن

دل ناصبی را به خار علی

بندۀ نفسم شدم، سوز و نوایم رفت، رفت

از نفس افتادم و حال دعایم رفت، رفت

غفلتم توفیق توبه کردنم را برده است

از قنوتم رَبَّنٰا إغْفِرْ لَنٰایم رفت، رفت

هر کس برای توبه مصمم نمی‌شود

با صد هزار موعظه آدم نمی‌شود

امروز اگر که فرصت توبه هدر دهیم

فردا همین مجال فراهم نمی‌شود