از تمام بیشترها بیشتر بخشیده است

به ابوذرها هم این بخشنده زر بخشیده است

تازه از سهم نداری‌های خود هم بارها

در مدینه نخل را قبل از ثمر بخشیده است

و گفت فاطمه جان خانه‌ات دو چیز نداشت

حسن نداشت غمت را حسین نیز نداشت

در این نداشتنی‌ها چه چیزها که نبود

نداشت ... نه، مثلاً بستر مریض نداشت!

من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند  به چه مقدار به زائر بدهم فکر کند

 از شما خواستن عشق است، ضرر خواهد کرد  هر که در وقت گدایی به رقم فکر کند 

چون زل زدن آخر شیری به شکارش

در بین دو ابرو گرهی خورده به کارش

آن تیر که رفته‌ست گره را بگشاید

خود نیز گره خورده به چشمان خمارش

تیغ در بین دو ابروش به هم برگشته

آنکه ابروش چنان تیغ دو دم برگشته

بس که موزون و طراز است به چشمم انگار

پیش بالاش بلندای علم برگشته

علی زهرای خود را بعد از آن فریاد پیدا کرد

بماند اینکه چادر را حسن در باد پیدا کرد

به غیر از در که در هم خورد شد، شرقی و غربی شد

زمان، خم شد شبیه فاطمه، ابعاد پیدا کرد

خواندند او را آن چنان و این چنینش

اما خدا خوانده‌ست زین‌العابدینش

دیشب اباالفضل آمد و امشب ابالکوه

از بین زهاد جهان زاهدترینش

کاروان چون شهود پیدا کرد

به حقیقت ورود پیدا کرد

هر کسی رفت در پی سِمَتَش

پس اباالفضل رود پیدا کرد

کل اعضای تو بر یکدیگر از رو وصل نیست

بس که از هم ریختی این سو به آن سو وصل نیست

پوست بر انگشت، انگشتان رنجورت به دست

دست بر آرنج و آرنجت به بازو وصل نیست

بر حنجرت سر نیزه تا بالا و پایین می‌رود

انگار امواج صدا بالا و پایین می‌رود

ماهی سرخ کوچکی با رقص تیر حرمله

در تُنگ دست ربنا بالا و پایین می‌رود

اولی را زد و زد متهم بعدی را

دومی دید دو دست قلم بعدی را

مرد فارغ نشده از زدن فرد نخست

زود امضاء زده حکم عدم بعدی را

سخن آغاز کنم از دهنم یا گوشم

که در اینجا دهنم زخم شد آنجا گوشم

چار انگشت که مردانه و نامحرم بود

پلی از درد زده چشم مرا تا گوشم