قصد کرده است خدا جلوۀ دیگر بکشد

سورۀ مریمی از سورۀ کوثر بکشد

بگذارید همین جا به قدش سجده کنم

نگذارید دگر کار به محشر بکشد

ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺁﻥ ﮔﺬﺭی ﻛﻪ ﺧﻄﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ می‌شود ﻗﺴﻤﺖ ﺁنکه ﺟﮕﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

قیمت عبد به افتادن در سجاده ست

ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﺣﺮﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

برای آنکه بیابیم ما خدایت را

گرفته‌ایم نشانی ردّ پایت را

برای آنکه به سمت خدایشان ببری

گرفته‌اند ملائک، نخ عبایت را

تو را آورده‌ام اینجا که مهمان خودم باشی

شب آخر روی زلف پریشان خودم باشی

من از تاریکی شب‌های این ویرانه می‌ترسم

تو را آورده‌ام خورشید تابان خودم باشی

باورت می‌شد ببینی خواهرت را یک زمان

دست بسته، مو پریشان، مو کنان، مویه کنان؟

باورت می‌شد ببینی دختر خورشید را

کوچه کوچه در کنار سایۀ نامحرمان؟

دارد تمام می‌شود آقا عزای تو کم گریه کرده‌ایم محرّم برای تو دارد چه زود سفرۀ تو جمع می‌شود تازه نشسته‌ایم بخوریم از غذای تو

بمان که روشنی دیدۀ ترم باشی

شبیه آیینه‌ای در برابرم باشی

هوای خیمۀ من بی نگاه تو سرد است

بمان که مایۀ دل گرمی حرم باشی

باطن‌ترین من، نه خداحافظی مکن

هر چند ظاهراً، نه خداحافظی مکن

من نیمه توأم جلویت ایستاده‌ام

با نیمِ خویشتن، نه خداحافظی مکن

بلند مرتبه شاهی و پیکرت افتاد

همین که پیکرت افتاد خواهرت افتاد

تو نیزه خوردی و یک مرتبه زمین خوردی

هزار مرتبه زینب، برابرت افتاد

آب می‌خواهد چه کار؟ آب آورش را پس دهید

آی مردم، زود عموی دخترش را پس دهید

 دست‌هایش را چرا در زیر پا انداختید؟

زودتر آن سایه‌بان خواهرش را پس دهید

وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای

خوش به حال لب اصغر که تو سقا شده‏‌اى

آب از هیبت عبّاسى تو مى‏ لرزد

بى عصا آمده‏‌اى حضرت موسى شده‌اى

سپاه را چقدر سیر کرد آب فرات

چه زود این همه تغییر کرد آب فرات

چه کرد با جگر تشنه‌ها نمی‌دانم

رُباب را که زمین گیر کرد آب فرات