از داغ تو سیب سرخ، لک خواهد زد
خون از دل شاخه‌ها شتک خواهد زد
هر وقت که باران بزند یاد لبت
بر زخم دل زمین نمک خواهد زد
یکی دریا، یکی دریاچۀ خون
شمار زخم‌ها افزونِ افزون
محرم می‌زند آرام آرام
ز چشمان دوبیتی‌هام بیرون
جنون گل می‌نماید تا بمانی شعله‌ور در خون
گلستانی بگردی در جهانی شعله‌ور در خون
زمین و آسمان تا حال می‌لرزند از آن روز
که بر پا کرده‌ای آتشفشانی شعله‌ور در خون
سیل خون تو ز صد وادی نخجیر گذشت
بر تو ای شیر چه در جنگل شمشیر گذشت
شعله زد زخم تو بر خیمۀ خورشید و غمت
نیزه‌ای گشت و ز قلب فلکِ پیر گذشت
بر نیزه، سری به نینوا مانده هنوز
خورشید، فراز نیزه‌ها مانده هنوز
در باغ سپیده، بوته بوته گل خون
از رونق دشت کربلا مانده هنوز
عَلَم‌های عزا برپاست در دل
فغان و اشک و واویلاست در دل
میان تیر و خون قامت به قامت
نماز ظهر عاشوراست در دل
سرودن از لب تو با انارها
و راوی شکفتنت بهارها
به پاک بودن تو غبطه می‌خورند
زلالی تمام چشمه سارها
مه منوّر شعبان مه رسول خداست
مه مبارک میلاد سیدالشهداست
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر
که روی دست محمد عیان چراغ هداست
شد تلخ به کام همۀ گل‌ها قند
گم شد ز لبان خشک دریا لبخند
هفتاد و دو روز و شب شفق شد، آخر
خون دل آسمان نمی‌آمد بند
در محرّم ثمر عشق و وفا را دیدم
حاصل کوشش یاران خدا را دیدم
عشق پرواز که در بالِ نگاهم گل کرد
صحنۀ پر تپش کرببلا را دیدم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
