عبا به روی سر انداخت سمت کوچه دوید

ورود قافله را از دهان شهر شنید

مسافران عزیزش ز راه می‌آیند

میان گریه چو ابر بهار می‌خندید

روح ایمان و وفا امّ‌البنین

معدن جود و سخا امّ‌البنین

همچو زهرا دختر پاک رسول

یاوری بر مرتضی امّ‌البنین

رمق نداشت بگوید چه آمده به سرش

ولی بزرگ غمی بود در نگاه تَرَش

رمق نداشت بگوید حسین یا عباس

و یا نه جعفر و عثمان و آن یکی پسرش

از همه خوبان سری امّ‌البنین

هم نفس حیدری امّ‌البنین

هر چه بگویم ز ادب بهر تو

باز مؤدب‌تری امّ‌البنین

ای مه تابنده‌ی بیت ولایت

مادر ارزنده‌ی نخل امامت

دامن تو پرورد حضرت عباس

آنکه به پا می‌کند شور قیامت

ای دو جانت فدا حضرت امّ‌البنین

همسر شیر خدا حضرت امّ‌البنین

مادر عشق و ادب، دختر والا نسب

مظهر حجب و حیا حضرت امّ‌البنین

ای عزیز حیّ سبحان، حضرت امّ‌البنین

مادر سقای طفلان، حضرت امّ‌البنین

بهر فرزندان زهرا مادری کردی به حق

مادر خوب شهیدان، حضرت امّ‌البنین

اینجا مزار فاطمه امّ‌البنین است

با مادری غمدیده مدفون زمین است

کامّ ابوالفضل است اینجا خفته در خاک

او همسر مولا امیرالمؤمنین است

تویی که شهره بر امّ‌البنینی

خدا را، مظهر صدق و یقینی

تویی شه بانوی بیت ولایت

که بر زهرای اطهر جانشینی

من دلی دریا کرم دارم مرا نشناختید

روحی از حق محترم دارم مرا نشناختید

در رواق نقره‌گون صبح چون مهر منیر

زرفشانی دم به دم دارم مرا نشناختید