نقد جان بر کف و شرمنده به بازار توام

که بدین مایۀ ناچیز خریدار توام

سنگ‌ها از همه سو بر من آزاده زدند

به گناهی که در این شهر، گرفتار توام

عزیز فاطمه! برخیز بهر استقبال

که زینب آمده با یک جهان شکوه و جلال

اگر چه سرو قدش را شکسته کوه غمت

به بام چرخ نهاده لوای استقلال

یم فضل و عفاف و زهد و عصمت گوهر آورده

مه تابندۀ برج ولایت اختر آورده

نهال آرزوی یوسف زهرا بر آورده

عروس فاطمه امشب علیّ اصغر آورده

ستارگان! همه در علقمه برید نماز

که اوفتاده در آنجا به خاک ماه حجاز

هزار حیف که در لحظۀ شهادت خود

نشد که دیده کند بر روی برادر باز

کربلا بود و شب عاشور بود

                        صحبت از ایثار و عشق و شور بود

لیلۀ از خویش گردیدن جدا

                        لیله‌ی پرواز کردن تا خدا

آفتاب! ای آفتاب! ای آفتاب!

                        سر فرو بر در افق، دیگر متاب

ای زمین! ای آسمان! نابود شو

                        ای چراغ آفرینش! دود شو

شب، شب ایثار و عشق و شور بود

                        جنگ سخت تیرگی با نور بود

حقّ و باطل از دو سو بستند صف

                        آن طرف تیغ، این طرف سرها به کف

این شنیدی در مسیر کربلا

                        خطّ سِیر «البلاءُ للولا»

سرور دین، قبله‌ی اهل نیاز

                        رفت چشمش، لحظه‌ای در خواب ناز

کاروان بر ماه خود، دل بسته بود

                        خصم، بهر کوچ، محمل بسته بود

جان هر یک بارها می‌شد فدا

                        تا از آن خونین‌بدن گردد جدا

ای رسول خون اولاد رسول!

                        ای بتول پاک دامان بتول!

مام ایمان، خواهر «حقّ‌الیقین»

                        دخت زهرا، دخت قرآن، دخت دین

ای قیامت‌قامتانِ نقشِ خاک!

                        ای بدن‌های شریف چاک‌چاک!

عرشیان! بر فرش هامون خفته‌اید؟

                        اختران! در قلزم خون خفته‌اید؟

گشته در امواج ظلمت، آشکار

                        ذوالجناحی بی‌لگام و بی‌سوار

ذوالجناحی، شیهه‌هایش دردناک

                        کاکلش، خونین و قلبش، چاک‌چاک