از مناره‌های اماکن مقدس به مانند مساجد پایان سحر و نزدیکی به اذان صبح پخش می‌شود ولی این نداى یاد شده که از مناره‌هاى حرم مطهر اباعبدالله (ع) پخش مى‌گردد، با دیگر نداى اشرب الماء سایر عتبات متفاوت است.

در روز پنجم محرم که مطابق با روز یکشنبه بوده است، عبیدالله، شبث بن ربعی را نزد خود خواند و همراه هزار سوار به سوی کربلا گسیل داشت سپس شخصی به نام زحر بن قیس را با پانصد سوار مأمور کرد تا جسر صراه را که پلی بوده که مردم کوفه برای رفتن به کربلا از آن استفاده می‌کردند مسدود کنند و از خارج شدن مردم از کوفه جلو گیری نمایند.

حسین بن علی علیه السلام روزی تمام دارایی اش را برای حیات بخشی داده است و حیات بخشی مگر غیر از این است که آدمی فرصت بیشتری بیابد برای خوب بودن٬ خوبی کردن و خوب زیستن؟

این نوشتار سعی دارد با بررسی زندگانی حضرت عباس (ع) و نگاهی به فعالیت‌های دوران نوجوانی و شرکت وی در جنگ‌ها، چهره روشن‌تری از ابعاد حماسی شخصیت آن حضرت را به تصویر کشد.

اتفاقات کوفه و حرکت مسلم در آن شهر به صورت شفاف در تاریخ نیامده در این سلسله مقاله به بررسی اتفاقات کوفه می پردازیم در بخش اول تاریخ کوفه در بخش بعدی شرایطی که برای مردم کوفه ایجاد شد و فضای رعب و وحشت موجود و در انتها اینکه حرکت غیرمعقول بوده و یا اینکه کوفیان در جبر شرایط قرار گرفته‌اند بررسی شده است.

25 شوال سالروز شهادت امام صادق (ع) است. ایشان که به عنوان رئیس مکتب شیعه شناخته می‌شوند، نقش مهمی در احیا و تبیین احکام دینی برای مردم داشته‌اند. از جمله کارهای ایشان، اقامه مجدد شعائر حسینی و زنده نگه‌داشتن زیارت آن حضرت برای مردم، با تاکیدات فراوان بر این امر بوده است.

در زمینه شرافت کربلا و فضایل این سرزمین احادیث بسیاری از زبان امام صادق (ع) بیان شده است. ایشان در کلام و در صحبت های خود به تبیین این شرافت پرداخته‌اند و ابعاد مختلفی از آن را روشن ساخته‌اند.

کنیه و القاب در فرهنگ عرب کاربرد بسیار داشته است و برای احترام و نام نبردن از اسم کوچک شخص از کنیه استفاده می‌شده است. کنیه ها و القابی در تاریخ برای ائمه (ع) بیان شده است که اکثر کنیه ها را پدران بزرگوارشان به آن‌ها نسبت دادند و القاب را مردم و جامعه به ایشان نسبت داده اند.

زیارت امام حسین (ع)، ازجمله اعمالی است که مورد توجه و عنایت خاص خداوند متعال است و ثواب‌های بسیار زیاد و بی‌شماری برای آن بیان شده است.

مروان از خشن‏ترین و عنودترین ‏دشمنان اهل بیت و امام حسین‏ (ع‏) بود. او نزد پیامبر و مردم ملعون، مطرود و تبعید شده بود. وی در زمان خلافت عثمان به مدینه باز گشت و در زمان خلافت معاویه حاکم مدینه شد فتنه های بسیار در کوفه وشام برپا کرد.