از جمله اقدامات امام صادق (ع) در احیا و تبیین احکام دینی؛  تاکید ویژه بر اقامه مجدد شعائر حسینی و زنده نگه‌داشتن زیارت آن حضرت بوده است.

امام صادق (ع) در زمان حیات خویش، بارها برای سیدالشهدا (ع) مجلس عزا برپا کردند و سعی می کردند عزاداری امام حسین (ع) زا در بین شیعیان، به عنوان یکی از شعائر شیعه نهادینه کنند.

گریه امام رضا (ع) در حدی بود که فرمودند: «همانا روز مصیبت امام حسین (ع) پلک چشمان ما را مجروح نموده و اشک ما را جاری ساخته است.....

اقامه عزای امام حسین (ع) در روایات دارای تاکیدات فرآوانی است. همچنین تاکید به گریه و حتی داشتن حالت گریه در این مراسم ها بسیار ثواب دارد.

زیارت امام حسین (ع) یکی از بزرگترین مستحباتی است بسیار بدان تاکید شده است و ثواب‌های عظیم و بیشماری را برای آن ذکر کرده‌اند. طوریکه شاید برای کمتر عملی اینقدر ثواب ذکر شده است.

 یکی از این پاداش‌های گریه برای سیدالشهدا، استغفار امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) برای گریه کنندگان بر مصائب آن حضرت است که در نهایت خداوند گناهان فرد گریه کننده را به واسطه همین اشک می آمرزد.

در روایات ما، ارزش زیادی برای عزاداری و گریه برای امام حسین (ع) قائل شد است. در این راستا احادیثی نیز در مورد ثواب اشک ریختن برای امام حسین (ع) وارد شده است که در زیر به 4 مورد آن اشاره می‌شود.

وقتی که پیامبر (ص) خبر شهادت امام حسین (ع)، و آنچه از مشکلات که بر او وارد خواهد شد را به فاطمه (س) فرمودند، آن حضرت به شدت گریستند و پرسیدند، پدر جان این واقعه کی رخ خواهد داد؟ پیامبر (ص) فرمودند: زمانی که نه من، نه تو و نه علی باشیم

آیا ترغیب به گریه برای امام حسین علیه السلام، ترغیب به غمگینی -که حالتی منفی و ناهنجار است- نیست؟ چرا اسلام با ترغیب به گریه برای امام حسین (ع) ما را به حزن و اندوه ترغیب می کند؟

گریستن و مرثیه‌خوانى بر امام حسین (علیه السلام) از باب پیروى از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و خاندان پاکش، مستحب مؤکّد و از لوازم ایمان به پیامبر (صلی الله علیه و آله) است .