معمولاً دو هدف در نگارش و تولید کتاب‌های عاشورایی ویژه کودک و نوجوان دنبال می‌شود؛ یکی انتقال مفاهیم و معانی ارزشی مورد تأکید اسلام و انسانیت به آنها و دیگری ایجاد محبت نسبت به اهل بیت (ع) در ضمیر ایشان که به این واسطه زندگی این بزرگان را سرلوحه زندگی خویش کنند.

در نگاه نخست شاید چنین تصور شود که برخی از مقاطع عاشورا به ویژه صحنه های غمبار و مصیبت بار آن در بازنمایی داستانی و ادبی برای کودک و نوجوان چندان مناسب نباشند اما باید گفت که تکنیک و هنر نویسنده می‌تواند شیوه روایتی را بیافریند که این وقایع را نیز برای این گروه سنی شنیدنی کند.

عاشورا با وجود همه اعتبار و ارزشی که دارد و سرشار از آموزه‌های تربیتی و اخلاقی است اما کارزار میان دو جبهه مخالف است که در آن خشونت و اعمال غیرانسانی نیز از سوی گروهی وجود دارد. برخی معتقدند که در نقل و پرداختن به همه این صحنه‌ها برای کودکان و نوجوانان باید ملاحظاتی اعمال شود و بیشتر به دنبال بازگویی صحنه‌هایی سرشار از عاطفه و احساسات برای آنها بود.

علی‌اکبر لطیفیان؛ شاعر آئینی با اشاره به اینکه همچنان تعریف مشخصی از شعر آئینی وجود ندارد گفت: با این وجود در اشعاری که مورد استفاده از سوی مادحین و روضه‌خوانان استفاده می‌شود باید علاوه بر سوز و گداز، قواعد ادبی نیز مورد توجه قرار گیرد.

از آنجا که اغلب آثار منثور در باب عاشورا تاریخ‌نگاری و مستند بر مقاتل است لذا بروز هر نوع خلاقیت از جمله متوسل شدن به صور خیال در بدو امر با واکنش های تندی مواجه می شود، در حالیکه اگر به کار بردن این امور در ادبیات عاشورایی، وهن به واقعه و ساحت امام معصوم (ع) نباشد، اتفاقاً کارگشاست.

شعر عاشورایی جزئی از ادبیات دینی و مذهبی ماست و متأسفانه به غیر از موارد انگشت‌شماری، اغلب آثار شعری ویژه کودکان با موضوع عاشورا فاقد کیفیت لازم هستند چرا که شاعر فاقد اشراف کامل به ماوقع تاریخی آن است.

بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای غربی با درک و پرداختی درست، موفق شدند تا از داستان‌های غیرواقعی و تخیلی، آثاری  مورد پسند مخاطب بین‌المللی خلق نمایند؛ ما با واقعیتی بزرگ تاریخی به نام عاشورا روبرو هستیم که به شرط پرداختی درست، می‌تواند جهانی شود

اغلب آثار عاشورایی ویژه کودک و نوجوان، مقتل‌نویسی هستند و این در حالی است که مخاطب هدف اینگونه آثار غالباً اشراف و تسلطی بر مقاطع تاریخی پیش از عاشورا ندارد و در مواجهه با این قشر باید به تبیین ریشه‌ای و اصولی‌تر وقایع در آثار ادبی پرداخت که در نهایت منجر به واقعه عظیم عاشورا می‌شود.

یکی از مهمترین پیام‌های عاشورا، دعوت به شناخت اسلام علوی از اسلام اموی است. کربلا و عاشورا مثل غزوات پیامبر(ص)، صف‌آرایی اسلام و کفر در مقابل یکدیگر نیست که بتوان حق و باطل را از یکدیگر تمییز داد، محتاج وجدان، درک، شعور و معرفت است، محتاج مجهز بودن به ملاک‌ها و معیارهای حقیقی است.

از نخستین سروده‌های شعر عاشورایی که شاید بتوان کسایی مروزی را بانی آن نامید تا دوره معاصر که سروده شاعران بُعد اعتراضی به خود یافته است اما برانگیختگی عواطف و احساسات و بیان مناقب و ویژگی‌های امام حسین (ع) و یارانش در حوزه سوگ و مرثیه، وجه غالب آن بوده است.