دو فرد یکی معقل، غلام عبیدالله بن زیاد و دیگری بلال، پسر پیرزنی به نام طوعه در تعقیب، دستگیری و شهادت مسلم بن عقیل نقش داشتند.

هشام کلبی در میان تاریخ‌نگاران اسلامی که به روایتگری تاریخ به ویژه واقعه عاشورا پرداخته‌اند، از اعتبار و جایگاه مهمی برخوردار است.

در کتاب «إبصارالعین فی أنصارالحسین (ع)» نوشته محمد بن طاهر سماوی، رجز معروف «أَمیری حُسَیْن وَنِعْمَ الْامیر» را از آن «اسلم بن عمر ترکی قزوینی»؛ تنها شهید ایرانی نهضت سیدالشهدا (ع) می‌داند.

عمر سعد فرمانده لشکر کوفیان در جریان واقعه عاشورا بود که بسیاری از جنایات صورت گرفته در مقابله با کاروان سیدالشهدا(ع) به فرمان مستقیم او صورت گرفت، تنها به سودای رسیدن به ولایت ری که هیچگاه هم چنین نشد.

پیامبر اکرم (ص) به هنگام تولد حضرت امام حسین (ع) از حادثه مصیبتی که سالها بعد بر او واقع خواهد شد خبر می‌دهند که عده‌ای از بنی‌امیه او را به شهادت خواهند رساند و در هنگام بیان این اتفاق بی‌امان گریستند.

هر چند تعداد یاران امام حسین (ع) در روز عاشورا قلیل گزارش شده است اما همین تعداد کم نیز در نبردی مؤمنانه آمار قابل توجهی از سپاه عمر سعد را به هلاکت رساندند.

فاطمه صغری از جمله دختران امام حسین (ع) است که بنا بر نظر اغلب مورخان شاهد رخدادهای واقعه عاشورا بوده و مشاهدات وی پس از واقعه و به ویژه در زمان غارت و به آتش کشیدن خیمه‌ها در بسیاری از کتاب‌های تاریخ و مقتل‌، نوشته شده است.

کبشه از جمله زنان همراه کاروان امام حسین (ع) از مکه به کربلا بود؛ زنی که سلیمان بن رزین؛ سفیر امام حسین (ع) به بصره؛ پسر اوست و در جریان این سفر شاهد تمامی اتفاقات و مصایبی است که بر خاندان اهل بیت (ع) روا داشته می‌شود.

در زمان ورود سر مبارک امام حسین (ع) به دربار یزید، فرستاده قیصر روم در مجلس حضور داشت و درباره صاحب سر از یزید سؤال کرد. او زمانی که متوجه این جنایت لب به اعتراض و رسوایی یزید گشود که همین امر موجب شد تا یزید فرمان قتلش را صادر کند.

موقع بن ثمامه اسدی از جمله جانبازان واقعه کربلا است که به دستور ابن زیاد تبعید شد و یک سال بعد بر اثر جراحات وارده از جنگ به فیض شهادت نائل آمد.