امام موسی بن جعفر (ع) در احادیثی مکرر نسبت به جایگاه و منزلت جد بزرگوارشان امام حسین (ع)  در میان امت اسلامی تأکید داشتند.

مردمان استان لرستان در آآئینی که قدمت آن به چند صد سال پیش باز می‌گردد  با استفاده از حوضچه‌های حاوی گِل که از مخلوط خاک رس و گلاب درست شده است، بدن و لباس‌های خود را در روز عاشورا آغشته به گِل می‌کنند.

کبشه از جمله زنان همراه کاروان امام حسین (ع) از مکه به کربلا بود؛ زنی که سلیمان بن رزین؛ سفیر امام حسین (ع) به بصره؛ پسر اوست و در جریان این سفر شاهد تمامی اتفاقات و مصایبی است که بر خاندان اهل بیت (ع) روا داشته می‌شود.

بانوی شاعر جوانی در بحرطویل عاشورایی خود، برمبنای ترجیح‌بند محتشم کاشانی به توصیف کربلا پرداخته است. 

رسول دادخواه خیابانی که به «رسول ترک» معروف است از اراذل و اوباش تهران قدیم است که به سبب حفظ حرمت مجلس عزای امام حسین (ع) آبرو و اعتباری می‌گیرد و تا پایان عمر خادم مجالس و محافل حسینی می‌شود.

کرب‌زنی؛ آئین سنتی مردمان مازندران در عزاداری برای سیدالشهدا (ع) است که متأسفانه امروزه کمتر بقایایی از اجرای آن را در این خطه از کشور شاهد هستیم.

در زمان ورود سر مبارک امام حسین (ع) به دربار یزید، فرستاده قیصر روم در مجلس حضور داشت و درباره صاحب سر از یزید سؤال کرد. او زمانی که متوجه این جنایت لب به اعتراض و رسوایی یزید گشود که همین امر موجب شد تا یزید فرمان قتلش را صادر کند.

در مقاطع گوناگون پس از واقعه عاشورا نقش حضرت زینب (س) در مدیریت بحران، مدیریت کاروان اسرا و خطابه افشاگرانه ایشان علیه دستگاه اموی، بارز و نشان از موقعیت‌سنجی ایشان دارد.

زهیر بن قین که نسبت به خاندان علی (ع) کینه‌توز بود به واسطه صحبت‌های پرنفوذ همسرش؛ دُلهَم به ملاقات با امام حسین (ع) رفت و حقانیتی بر او آشکار شد که موجب شد همراه یاران سیدالشهدا (ع) به شهادت برسد.

حر بن یزید ریاحی از جمله پیشقراولان سپاه کوفه است که نخستین‌بار راه را بر کاروان امام حسین (ع) می‌بندد و ایشان را در دشت کربلا مجبور به اقامت می‌کند. جریان ندامت و پشیمانی او، پذیرش توبه‌اش از سوی امام حسین و شهادتش در راه ایشان در بحرطویلی زیبا به تصویر کشیده شده است.