انجیل قبل از تحریف در دسترس ما نیست؛ البته روایات ما گویای این مطلب هستند که اسامی پیامبر اسلام (ص)، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) در زبور، تورات و انجیل آمده است: امام رضا (ع) در سفری که به بصره داشتند در مجلسی در حضور مردم و دانشمندان ادیان و مذاهب بر بالای منبر رفتند. پس از سخنان و پرسش و پاسخ، آن حضرت سفر[1] اول از زبور را خواند. تا اینکه به نام محمّد، على، فاطمه و حسنین (ع) رسید. فرمود: «اى رأس الجالوت[2]! تو را به خدا! آیا اینها در زبور داود نیست؟ ...»

رأس الجالوت گفت: «آرى، عین مطالب و نام‌‌ها در زبور آمده است.»

حضرت فرمود: «تو را به حق ده معجزه‌‏اى که خداوند بر موسى بن عمران اعطا نمود، قسم مى‏‌دهم، آیا این پنج‌تن، در تورات به عدل و فضل توصیف نشده‏‌اند؟»

گفت: «آرى و کسى که منکر آن شود به خدا و پیامبرانش کافر گردیده است.» امام رو به او کرد و فرمود: «فلان سفر از تورات را بیاور و شروع کرد به خواندن.»

رأس الجالوت از خواندن و فصاحت و بلاغت حضرت، تعجّب کرد. وقتى امام به نام مقدس محمّد (ص) رسید، رأس الجالوت گفت: «آرى، اینها احماد و دختر او، الیا، شبر و شبیر هستند که معناى آن به عربى مى‌‏شود: محمّد، فاطمه، على، حسن و حسین.»

حضرت، سفر سوم از انجیل را گرفته و خواند تا رسید به نام پیامبر اسلام (ص)، سپس رو به جاثلیق[3] نموده، فرمود: «این پیامبرى که در اینجا توصیف شده است، کیست؟» جاثلیق گفت: «او را توصیف کن.»

حضرت فرمود: «چیزى از خود نمى‌‏گویم، بلکه توصیف خدا را ذکر مى‌‏کنم؛ او صاحب ناقه و عصا و کسا است، پیامبر امّى است که نام مبارک او در تورات و انجیل نوشته شده، امربه‌معروف و نهى از منکر مى‌‏کند و حلال و حرام خدا را بیان مى‏‌نماید. طیّبات و پاکی‌‌ها را حلال و خبائث و ناپاکی‌‌ها را حرام مى‌‏نماید. تکالیف و گناهان سخت را برمی‌دارد؛ و زنجیرهایى را که مانع از پیمودن راه رستگارى و طریق عدل و مستقیم مى‌‏‌شوند، از بین مى‌‏برد. اى جاثلیق! تو را به حق عیسى که روح خدا و کلمۀ او بود آیا در انجیل این توصیفات را براى این پیامبر ندیده‌‏اى؟»

جاثلیق سرش را پایین انداخت و دانست که اگر انکار کند، کافر خواهد شد. بعد گفت: «آرى، این صفات در انجیل هست و عیسى (ع) نام این پیامبر را آورده است.»

امام فرمود: «اکنون که انکار نکردى و به این مطالب اقرار نمودى، سفر دوم انجیل را نیز بیاور که در آنجا نام آن پیامبر و جانشینش على (ع) و نام دخترش فاطمه و فرزندانش حسن و حسین (ع) ذکر شده است.»[4]