زیارت امام حسین (ع) در تمام ایام سال و هر زمان که انسان توانایی داشته باشد مطلوب است. امام صادق (ع) فرمود: «سزاوار است که شخص توانگر سالی دو مرتبه و انسان تهیدست سالی یک‌بار به زیارت امام حسین (ع) برود.»[1] امام کاظم (ع) فرمود: «در حق امام حسین (ع) جفا نکنید (زیارتش را ترک نکنید). انسان ثروتمند و توانگر هر چهار ماه یک‌مرتبه به زیارتش برود و انسان تهی‌دست تکلیفی ندارد، مگر به مقدار توانایی او و خداوند آنچه در توان بندگان نیست تکلیف نکرده است.»[2]

اما به جهت فضیلت برخی از زمان‌ها به زیارت امام حسین (ع) سفارش بیشتری شده است که به ذکر تعدادی از این روایات بسنده می‌شود:

1. شب جمعه: صفوان جمّال روایت کرده است: «وقتی امام صادق (ع) به حیره (منطقه‌ای بود در کوفه) تشریف آوردند به من فرمود: آیا مایل به زیارت قبر حسین (ع) هستی؟ گفتم: فدایت شوم، آیا قبر آن حضرت را زیارت می‌کنی؟ آن حضرت فرمود: چگونه آن را زیارت نکنم و حال آنکه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و پیامبران و اوصیا به زمین هبوط و او را زیارت می‌کنند. البتّه حضرت محمد ‌‌(ص) برترین پیامبران است و ما برترین اوصیاء هستیم.»[3]

2. روز عرفه: امام صادق (ع) فرمود: «کسی که در روز عرفه با معرفت و شناخت به حق آن حضرت به زیارت قبر مطهرش برود، خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمرۀ مقبول و هزار بار جنگ کردن با دشمنان خدا در رکاب نبی مرسل یا امام عادل به او می‌دهد.»[4]

3. ماه رجب و ماه شعبان: احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی می‌گوید: «از حضرت امام رضا (ع) پرسیدم: در چه ماهی حضرت امام حسین (ع) را زیارت کنیم؟ آن حضرت فرمود: در نیمۀ ماه رجب و نیمۀ ماه شعبان.»[5]

4. روز عاشورا و روز اربعین: جابر جعفی می‌گوید: «در روز عاشورا خدمت امام صادق (ع) رسیدم، آن حضرت به من فرمود: این گروه (زائران اباعبدالله الحسین) زائران خدا هستند و بر او واجب است که زائر را اکرام کند. کسی که نزد قبر مطهر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در شب عاشورا بیتوته کند، روز قیامت خدا را درحالی‌که به خون خودش آلوده است، ملاقات می‌کند؛ گویا در رکاب حضرت اباعبدالله (ع) در سرزمین کربلا شهید شده است. کسی که قبر امام حسین (ع) را روز عاشورا زیارت و بالای قبر بیتوته کند، مثل کسی است که در مقابل آن حضرت شهید شده باشد.»[6] در روایتی امام حسن عسکری (ع) یکی از نشانه‌های مؤمن را، زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین شمرشمرده‌اند.[7]