حمد خدایی را سزاست که این بیت را به برکت قدوم پدر او (اشاره به امام حسین «علیه السلام») شرافت داد.
بیتی که تا دیروز خانه خدا بود و امروز به این شرافت (امیر المومنین ) قبله گردیده است.
ای کافران فاجر و فاسق!
آیا راه را برای ادامه حج امام نیکان مانع می‌شوید؟
چه کسی از او به کعبه سزاوار‌تر است؟
چه کسی از او به کعبه نزدیک‌تر است؟
اگر حکمت‌های آشکار و اسرار والا و امتحانات الهی نبود؛ این بیت الهی بود که به طواف امام حرکت می‌کرد؛ قبل از اینکه امام به سوی آن حرکت نماید، مردم استلام حجر می‌کنند ولی این حجر است که او را استلام می‌نماید و اگر خواست مولای من بر پایه مشیت الهی نبود هر آینه مانند باز شکاری غضبناک که بر گنجشک‌های در حال پرواز هجوم می‌آورد به شما حمله می‌بردم و جان شما را می‌گرفتم.
ای قوم ترسو،
آیا قومی را می‌ترسانید که تفریحشان در کودکی بازی با مرگ است؟!
پس چگونه‌اند در مردانگیشان؟
و قسم می‌خورم که به جای قربانی کردن حیوانات، عزیزانم را برایش فدا کنم.
هیهات!!
ببینید و به دقت نظاره کنید که رهرو چه کسی هستید؟
کسی که دائم الخمر است یا کسی که صاحب حوض کوثر است؟
کسی که در خانه او آواز خوان‌های مست هستند، یا کسی که خانه‌اش محل نزول وحی و قرآن است؟
کسی که در خانه‌اش جای آلات لهو و لعب و پلیدی هاست، و یا کسی که خانه‌اش محل پاکی‌ها و آیات الهی است؟
شما در گمراهی شدیدی واقع شده‌اید که قریش در آن واقع شد، زیرا آنان می‌خواستند که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و هیچ‌گاه این امر امکان پذیر نبود تا وقتی که امیر المومنین «علیه السلام» زنده بود.
چگونه برای شما کشتن ابا عبدالله الحسین (ع) ممکن است تا مادامی که من از ذریه علی (ع) زنده‌ام؟
بیایید تا شما را به مقصودی که برای آن جمع شده‌اید راهنمایی کنم، به قتل من اقدام کنید، که این تنها راه برای رسیدن به قتل ابی عبدالله (ع) است.
گردن مرا بزنید، تا مراد شما حاصل شود.
خداوند شما را به مقصودی که دارید نرساند و عمرهای شما را کوتاه و فرزندانتان را مشتت و پراکنده نماید و شما و اجدادتان را لعنت کند.
