.jpg)
عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام إِذَا اسْتَسْقَى الْمَاءَ، فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ. ثُمَّ قَالَ لِی: یَا دَاوُدُ! لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام، فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ علیه‌السلام وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَهَ أَلْفِ حَسَنَهٍ، وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَهَ أَلْفِ سَیِّئَهٍ، وَ رَفَعَ لَهُ مِائَهَ أَلْفِ دَرَجَهٍ، وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَهَ أَلْفِ نَسَمَهٍ، وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَهِ ثَلِجَ الْفُؤَاد.[1]
داوود رَقّی گفت: نزد حضرت صادق (ع) بودم. آن حضرت، آب طلب کردند و نوشیدند. در این هنگام حالت گریه بر چهرۀ ایشان ظاهر شد و چشمان مبارکشان پر از اشک شد. پس فرمودند: ای داوود! خداوند قاتل حسین بن علی (ع) را لعنت کند، هر بندهاى که آب بنوشد و حسین (ع) را یاد کند و قاتلش را لعنت نماید، خداوند صد هزار کار نیک در پروندۀ اعمال وی می‌نویسد، و صد هزار کار بد از پرونده‌اش محو می‌کند، و مقامش را صد هزار درجه بالا می‌برد، و مانند این است که صد هزار بنده آزاد کرده است؛ و روز قیامت، خداوند متعال او را با قلبى خنک (آرام و مطمئن) محشور مىکند.
