همین خون ساده تشکیل شده از پلاکت٬ پلاسما٬ گلبول قرمز و گلبول سفید!
همین مایع قرمز رنگ جاری در رگ های همه ما!
همین که با دیدنش عده ای غش می کنند!
بود و نبودش زمین تا آسمان فرق می کند.
بودنش یعنی استمرار زندگی یا همان حیات و نبودنش یعنی مرگ!
از همین جا انسان ها دو دسته می شوند:
دسته اول انسان های خون خوارند یعنی دنیایشان را با ریختن خون بی گناهان بنا می کنند؛ و دسته دوم انسان هایی هستند که سعیشان حفظ حرمت خون جاری در رگ های دیگران است تا حیات دیگران به خطر نیافتد.
عده ای در این میان کولاک می کنند٬ آن قدر خون می دهند که جانشان از دست می رود اما خون از دست رفته آن ها می شود حیات! نه تنهای حیات ساده مادی بلکه حیات تمام مفاهیم والای انسانی! حیات نیکی ها و خوبی ها! حیات بندگی خدا!
حسین بن علی علیه السلام روزی تمام دارایی اش را برای حیات بخشی داده است و حیات بخشی مگر غیر از این است که آدمی فرصت بیشتری بیابد برای خوب بودن٬ خوبی کردن و خوب زیستن؟
مولای ما خون داد تا مفاهیم والای انسانی بماند تا بندگی خدا بماند تا حیات واقعی بماند ...
بیایید به نیابت از او خونمان را هدیه دهیم تا به اذن الله حیات بخشد به آن هایی که دوست دارند فرصت بیشتری داشته باشند برای خوب بودن٬ خوبی کردن و خوب زیستن. همان هایی که این شب ها آرزو دارند که در مجلس عزای مولایشان شرکت کنند. ولی بیماری مجالشان نمیدهد.
وعده همه عزاداران حسینی در دهه اول محرم پایگاه های انتقال خون سراسر کشور.