تک‌ کبوترى که در سکوت و خلوت بین‌الحرمین هنگام ظهر گرم ماه رمضان، قدم زدن بر زمین را به پرواز در آسمان ترجیح داده بود، مرغ دلم را به ظهر دلسوز و جانگداز محرّم سال ٦١ برده ...

امروز هیچ‌کس توان راه پیمودن در این مسیر را با زبان روزه ندارد؛ پس چگونه آن روز اهل حرم و یاران حسین علیه‌السّلام در محرّم ماه، خود رمضان شدند و تنها به غم و اندوه و دردى که در سفره دلشان بود، افطار کردند؟

صلّى الله علیک یا ایاعبدالله الحسین...

 

شما هم می‌توانید عکس‌ها و مطالب خود را برای ما به نشانی info@karbobala.com ارسال کنید.