کرب و بلا: «حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی» استاد حوزه علمیه تهران در شرح و تفسیری که بر متن زیارت عاشورا نگاشته است، با عبور از ظاهر زیارت و ارادت ورزی شیعیان، نکات قابل توجهی را پیرامون فرازهای این ادعیه قدسی بیان کرده است.
این استاد حوزه ذیل فراز «فَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ، وَ اَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتی رَتَّبَکُمُ اللهُ فیها، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً قَتَلَتْکُمْ، وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُم.» به تبیین چرایی لعن معاویه پرداخته و می‌نویسد: دومین کسی که در زیارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته؛ معاویه پسر ابوسفیان و پدر یزید است، معاویه مادری به نام هند دارد، همان زن بدکاره‌ای که در جنگ احد بعد از شهادت جناب حمزه با خنجری که داشت سینه عموی پیامبر (ص) را شکافت و جگر حمزه سیدالشهدا (ع) را از سینه بیرون آورد و به دندان کشید و به هند جگرخوار معروف شد.
آیت‌الله علم الهدی با استناد به نقل «ابن ابی الحدید» در کتاب شرح نهج البلاغه نقل می‌کند مسافر بن ابی عمر، عماره بن الولید، عباس ابن عبدالمطلب، صباح و ابوسفیان افرادی بودند که هر کدام مدعی پدری معاویه بودند، اینکه معاویه به ابوسفیان نسبت داده شده دلایل خاصی دارد از جمله معروفیت بیشتر ابوسفیان نسبت به چهار نفر دیگر و اینکه هند می‌خواست معاویه پدری مثل ابوسفیان داشته باشد به همین دلیل او را به ابوسفیان نسبت داد.
وی در ادامه می‌نویسد: معاویه پدری چون ابوسفیان داشت، چهره‌ای که در کینه‌توزی و شرک سرآمد بود و مادری چون هند که مشهور به جگرخواری بود، محصول این زندگی کسی جز معاویه نمی‌توانست باشد.
معاویه آنقدر تبلیغات علیه امیرالمومنین (ع) کرده بود که وقتی حضرت امیر (ع) در مسجد کوفه به شهادت رسیدند مردم شامات می‌گفتند مگر علی نماز می‌خواند، علی را با مسجد و محراب چه کار است. یکی دیگر از بدعت‌هایی که به دست معاویه آغاز شد موروثی کردن خلافت در بنی امیه بود، معاویه گفت اکنون که من خلیفه پیامبر شدم بعد از من خلافت به فرزندم یزید به ارث می‌رسد.
بنا بر آنچه این استاد حوزه در شرح زیارت عاشورا آورده است معاویه اولین کسی بود که دستور داد در قنوت‌های نماز به امیرالمومنین (ع) جسارت کنند، حتی در جریان جنگ صفین دستور داد امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را لعن کنند، بعد از شهادت حضرت علی (ع) تا 80 سال حتی بعد از مرگ معاویه به دستور معاویه درمنطقه شامات حضرت امیر (ع) را دشنام می‌دادند و لعن می‌کردند، معاویه کاری کرده بود که بسیاری از مردم امیرالمومنین (ع) را مشرک و ملحد به دین خدا می‌شناختند.
