دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
آهو

قصد کرده است تمام جگرم را ببرد با خودش دل‌خوشی دور وبرم را ببرد من همین خوش قد و بالای حرم را دارم یک نفر نیست از این جا پسرم را ببرد؟  

قرص قمر

 دل ز قرص قمر خویش کشیدن سخت است نازها از پسر خویش کشیدن سخت است خواستی این پدر پیر خضابی بکند خون دل را به سر خویش کشیدن سخت است  

شور عراق

دور چون بر آل پیغمبر رسید

                        اوّلین جام بلا، اکبر چشید

 

اکبر، آن آیینه‌ی رخسار جد

                        هیجده‌ساله جوان سروقد

 

سبب آفرینش

 

وه! چه اکبر؟ آفرینش را سبب

                        وه! چه اکبر؟ ز آفرینش منتخب

 

از رخ نیکوش، جنّت، آیتی

                        وز لب دل‌جوش، کوثر، شربتی‌

 

سایبان گل

 

آل هاشم، جمله دل‌تنگ از فراق

                        بهر جان‌بازی سراپا اشتیاق

 

اکبر آمد با قد افراخته

                        سایبان گل ز سنبل ساخته

 

بی تو پدر چگونه از این خاک پا شود؟

               

مگذار بین خیمه عزایت به پا شود

برخیز تا دل پدرت باز وا شود

 

برخیز ای مؤذّن بابا! اذان بگو

چیزی نمانده روح من از تن جدا شود

وعدۀ دیدار

روان به جانب میدان، علیّ‌ اکبر شد

جهان به دیدۀ لیلا ز شب سیه‌تر شد

 

چو بر شد از افق خیمه هم‌چو بدر منیر

جهان ز پرتو رخسار او، منوّر شد

 

سرچشمۀ راز

ببین؛ لبخندِ پاره ـ پاره گُل!

بِنه رخسار بر رخساره گل!‍

 

به زمزم دیده و دل را بشویید!

گُلِ پیغمبرست این گل، ببویید!

گل در آیینه

تو لب تشنه‌ترینی، نازنینم!

بیا تا از نگاهت گُل بچینم

 

در اوجِ خلسه‌ای نزدیکِ نزدیک

کمی آن‌سوتر از این‌سوی تاریک

چون که الاّ جلوه‌گر شد لا کجاست؟

چون علی‌اکبر شهید کربلا

نور چشم انبیا و اولیا

 

دید، کآن سلطان اقلیم وجود

خالق جان، مالک غیب و شهود

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×