مشخصات شعر

با نالۀ حسین حسینت گریستی

با آه آه خویش پُلی تا فلک زدی

آتش به جان و هستی خیل ملک زدی

 

ای بانوی مقدس گلخانۀ علی

تکیه ز قدر و منزلتت بر فلک زدی

 

دیدی که خالص است ابوالفضل ناب تو

وقتی عیار گوهر خود را محک زدی

 

با نالۀ حسین حسینت گریستی

بر زخم‌های جان و دل خود نمک زدی

 

با زینب و رباب در این خلوت غریب

خیمه به پاس سوگ و غمی مشترک زدی

 

از تو قیام گریه به پا شد، که در بقیع

ناله به وارثان زمین فدک زدی

 

بس کن «وفایی» از غم این شرح جانگداز

بار دگر شراره به جان ملک زدی

 

با نالۀ حسین حسینت گریستی

با آه آه خویش پُلی تا فلک زدی

آتش به جان و هستی خیل ملک زدی

 

ای بانوی مقدس گلخانۀ علی

تکیه ز قدر و منزلتت بر فلک زدی

 

دیدی که خالص است ابوالفضل ناب تو

وقتی عیار گوهر خود را محک زدی

 

با نالۀ حسین حسینت گریستی

بر زخم‌های جان و دل خود نمک زدی

 

با زینب و رباب در این خلوت غریب

خیمه به پاس سوگ و غمی مشترک زدی

 

از تو قیام گریه به پا شد، که در بقیع

ناله به وارثان زمین فدک زدی

 

بس کن «وفایی» از غم این شرح جانگداز

بار دگر شراره به جان ملک زدی

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×