سینا شدن، سینا شدن، سینا شدن داری

با این بدن اندازۀ صحرا شدن داری

آتش فروزان است قدر شعله‌ای،‌ اما

این وادی طور است، پس موسی شدن داری

دل حرم می‌شود سحرگاهی

که شود صحن دیده تر گاهی

قطرۀ آب در مرور زمان

می‌کند در حجر اثر گاهی

در رفتن با شتاب چون تیر شدی

برگشتی و قد کمان چو شمشیر شدی

تا قتلگه عمه مگر عمری راه است؟

در رفتن و آمدن چرا پیر شدی؟ 

این داغ بزرگی است، جگر می‌فهمد

سنگین‌تر از آن نیست، کمر می‌فهمد

افتاد علی اکبر و... بابایش...وای

باید که پدر شوی، پدر می‌فهمد

از پیمبر یا خدا دربارۀ حیدر بپرس

یعنی از گوهرشناسان قیمت گوهر بپرس

معنی مرد خدا را نیمه شب از نخل‌ها

معنی شیر خدا را روز از لشکر بپرس

گل باغ دل لیلا، علی اکبر، علی اکبر

ای به دستت دل بابا، علی اکبر، علی اکبر

زینب آیینه و قرآن به روی دست گرفته

شده از عشق تو شیدا، علی اکبر، علی اکبر

به روی برگ گل، شبنم نشسته

به سوگ تشنه‌ای، زمزم نشسته

به روی حنجر ششماهه با تیر

سه تا بوسه کنار هم نشسته

نوجوان شاه دین از رزمگاه

العطش گویان رسیدی نزد شاه

پر شد از ساقی لبالب جام او

غرقه خون جمله اندام او

جان شیرین لحظه‌ای کم کن شتاب

تا که مخبر گردی از گفتار باب

تیغ کج باشد خم ابروی تو

هم کمند دشمنان گیسوی تو

در جواب نور چشم خویشتن

گفت آن سر خدای ذوالمنن

ماه من اینقدر طنازی مکن

جان من با جان خود بازی مکن

باز دل سیل رخ دلبر کند

ز اشک خونین دامنم را تر کند

خامه امشب سد بابم می‌شود

صفحه دفتر حجابم می‌شود

کسی که عاشق چشمان مست دریا شد پرید سمت خدا سمت عشق زیبا شد

چه سرنوشت غریبی، طلوع کن خورشید خدا نوشته تو را تا که آب رسوا شد