کم کم غروب شد، همه رفتند خانه‌ها

پشت سرم چه زود درآمد بهانه‌ها

کم کم غروب شد، همه در کوفه جا زدند

در کوچه‌ها چقدر به من پشت پا زدند

طی شده منزل به منزل در هوای سوختن

نیست از ما هرکسی که نیست پای سوختن

هرچه می‌خواهد بیاید! باز عزت با من است

نوبتی باشد اگر این بار، نوبت با من است

السلام ‌ای حقیقه الزینب

السلام ‌ای حبیبه الزینب

ای حریم تو مهبط الانوار

وی وجود تو مخزن الاسرار

مگه من مادر چندتا پسرم که کشتنت؟

قربون دندونای شیریت برم که کشتنت

هنوزم بعضی شبا خواب می‌بینم شیر می‌خوری

هنوزم نمی‌شینه تو باورم که کشتنت

در دل من داغ‌ها از لاله‌هاست

همچو نی در بند بندش ناله‌هاست

با خیال لاله‌ها صحرانورد

راه می‌پوید ولی با پای درد

«ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد»

سفیدرویی عالم نصیب عابس شد

شجاع و پردل و جرئت، بلندبالا بود

همان که شیر سیاه سپاه مولا بود

ای خدا، ‌ای بی نیاز چاره ساز

بارالها، خالق بنده نواز

ای کریم ذوالعطا و فضل و جود

ای به سمتت کلّ شی فی السجود

باورم نیست که خیبر شکن از پا افتاد

حضرت واژۀ برخواستن از پا افتاد

کم نمکدان تو را هر که نمک خورد، شکست

باز با زخم سرت کعبه ترک خورد، شکست

دارم برای رنگ تنت گریه می‌کنم

پای نفس نفس زدنت گریه می‌کنم

باور کنیم حرمت تو مستدام بود؟

یا بردن تو بردن با احترام بود؟

آسمان است و زمین دور سرش می‌گردد

آفتاب است و قمر خاک درش می‌گردد

این قد و قامت افتاده، درخت طوباست

این محاسن به خدا آبروی دین خداست

نیمه شب بود و عاشقی بیدار

مست حق بود و راحت از اغیار

نیمه شب بود و وقت راز و نیاز

بین سجاده بود، بین نماز

نیمه شب بود که خورشید عبادت می‌کرد

حضرت نور به سرچشمه اشارت می‌کرد

صادق آل عبا گرم مناجاتش بود

ذکر حق موجب تسکین جراحاتش بود