از صبح ازل دو حادثه در راهند

دو زخم که تا شام ابد جان کاهند

محراب به گودال شباهت دارد

دو نقطه که میزبان ثارالله­اند

شکسته ابن ملجم فرق مولای دو عالم را

ولی آقا تفقد می‌نماید ابن ملجم را

به محراب عبادت تا رخش چون لاله رنگین شد

ندا برخاست: کشتند اولین مظلوم عالم را

خدایا مشکل از کار منِ مشکل‌گشا وا کن

بُوَد درمان من زهرا، مرا مهمان زهرا کن

اجل از بعد زهرا منتظر بودم که برگردی

بیا امشب علی را بین شهر کوفه پیدا کن

در دل محراب خون جای من است

نغمۀ تکبیر آوای من است

روزه‌ام را در سحر قاتل گشود

زان به خون آغشته لب‌های من است

درد دل‌هام برای تو حسین بسیار است

بسته‌ام بار سفر چشم به راهم یار است

خوشی عمر مرا بود به نُه سال فقط

بعدِ زهرا علی از دست فلک بیزار است

ماه جمال قبلۀ ایمان به خون نشست

شمس رخ حقیقت عرفان به خون نشست

دیو تباهی آمد و یک سجده را شکست

آیینۀ کرامت انسان به خون نشست

بر سینۀ نمازگذاران نشسته داغ

روح نماز و کعبۀ ایمان به خون نشست

با کوله بار نان، شبِ آخر قیام کرد

مردی که هرچه داشت به کف، وقف عام کرد

یک در میان جواب سلامش نمی‌رسید

آن که خدا به هر قدم او سلام کرد

این روزها تمام تنم درد می‌کند

مانند فاطمه بدنم درد می‌کند

گفتم حسین بر کفنم جوشنی نوشت

در دست بی کفن، کفنم درد می‌کند

دیشب سحر را باب محنت باز گردید

سوز و گداز مرغ شب آغاز گردید

دیشب درون سفرۀ شب زنده داران

غم بود و ماتم بود و رنج و درد و حرمان