لال بودم مرا زبان دادند

من افتاده را توان دادند

زیر خورشید گرم روز الست

مانده بودم که سایبان دادند

می‌نویسم عشق و بی تردید می‌خوانم جنون

هرکسی دیوانه‌تر السابقون السابقون

می‌نویسم عشق و بی تردید می‌خوانم حسین

عاقلان دانند لکن اکثرا لایعقلون

حمد و شکرِ مزید یکتا را

خالق واهبُ العطایا را

که عطا کرد روزیِ ما را

آفرید آیۀ تولا را

کربلا داد و ذکر مولا را

ای نور امید، یا اباعبدالله

قرآن مجید، یا اباعبدالله

با خود خبر شهادتت آوردی

ارباب شهید، یا اباعبدالله

 ابرم و بارش بی پروایم

موجم و همسفر دریایم

مثل خورشید کویری خشکم

مثل مهتاب شب صحرایم

ما که هستیم؟ انتخاب حسین

از دعاهای مستجاب حسین

گرد راهی در آفتاب حسین

پرِ کاهی در التهاب حسین

گلی از خاک بوتراب حسین

آیات عاشقی است که تنزیل می‌شود

یس و مریم است که ترتیل می‌شود

کوثر و مُلک بوده و والفجر هم رسید

قرآن فاطمه است که تکمیل می‌شود

تا میان عاشقان ما هم سری پیدا کنیم

باید از خوبان عالم دلبری پیدا کنیم

در مسیر قرب لحظه لحظه باید پیش رفت

باید از این حال، حال بهتری پیدا کنیم

اگر چه بال و پر ناتوانمان دادند ولی برای پریدن زمانمان دادند

خبر دهید دوباره به بال فطرس‌ها مجال پر زدن آسمانمان دادند

ای دلنواز قاری قرآن خوش آمدی در بیت وحی با لب خندان خوش آمدی ای العطش ترانۀ قبل از ولادتت مادر فدات! با لب عطشان خوش آمدی  

بهار آیینۀ  یاد تو باشد

گل خورشید همزاد تو باشد

به هر دشتی که سرخ از خون مردی­ است

طنین سبز فریاد تو باشد

گر رفته بود از سر کوی تو آفتاب

برگشته است باز به‌سوی تو آفتاب

باغ افق که روز، پر از عطر نور شد

هر صبحدم شکفت به بوی تو آفتاب