از تیغ ، دم حسین را میفهمی

بوی حَرم حسین را میفهمی

با لهجۀ سرخ زینبی در روضه

تو جنس غم ِ حسین را می‌فهمی

او راز رشیدی است که باید فهمید

مضمون بعیدی است که باید فهمید

او خون خدا و بای «بسم الله» است

قرآن شهیدی است که باید فهمید

باز می‌گردد ز عاشورا چه تنها ذوالجناح حرف‌هایی سرخ دارد با دل ما ذوالجناح از عطش می‌آید این گیسو پریش بی‌قرار دارد از دریا نشانی هیچ آیا ذوالجناح؟  

صدایم کاش می‌کردی، که از ماندن بپرهیزم شبی در کربلای تو، به بوی عشق، برخیزم صدایم کاش می‌کردی، شبی تا شعله‌ور گردم به رستاخیز داغ تو، بسوزم، بال و پر ریزم

با خط حسین، نسبتش مشکوک است

با لهجۀ خون، قرابتش مشکوک است

این نامه که اهل «هر چه باداباد» است

 کوفی نسب است و بیعتش مشکوک است

تو خون خدایی و صدایت سرخ است

بر ظلمت خاک ، رد پایت سرخ است

من از تو به جز حماسه نتوانم گفت

زیرا که تمام فصل هایت سرخ است

در سینۀ روضه  شور باید باشد

هم لهجۀ روضه  نور باید باشد

یک روضۀ حق تبار عاشورایی

محصول شعور و شورباید باشد

باید که امام را ز نو بشناسیم

آن فیض تمام را ز نو بشناسیم

با درک حماسۀ حسینی باید

مفهوم قیام را ز نو بشناسیم

با لهجۀ جان: سلام برعاشورا

برخیز و بخوان: سلام برعاشورا

آیات قیام را بخوان با توفان

ای منتظران! سلام بر عاشورا

ای امام خجستۀ پیروز، سورۀ خــون ، حقیقت زیبا!

از قیام تو می‌توان گفتن، تـا هنوز و همیشۀ دنیا

از قیام تو می‌توان گفتن، نامکرر به هر زبان امروز

ترجمان فصیح خون تـو، ترجمان تمام خوبی‌ها

برای زندگی سرخ، کربلا کافی ست

برای لاله شدن، فهم لاله‌ها کافی ست

ندای "هل من..." سالار کربلا آمد

برای گفتن لبیک، این ندا کافی ست

تو زنده‌ای، برای خودم گریه می‌کنم

در مجلس عزای خودم گریه می‌کنم

پیچیده بانگ سرخ و رسای تو در زمین

بر مرگ بی صدای خودم گریه می‌کنم