کار ما نیست غزل بافتن از نامِ حسن

کامِ ما مستِ عسل یافتن از جامِ حسن

حسنی نیست لبی کز لب لعلَش نَمکَد

صد و ده بار نمک گیر شده کامِ حسن

ای به دل مؤتمن، مونس جان من

‌ آمدم با حسین،‌ آمدم با حسن

تو مرا میزبان، من تو را میهمان

تو مرا همنشین، من تو را هم زبان

گره گشای دو عالم گره به ابرو داشت

تمام عمر پس از فاطمه غم او داشت

شبانه روز علی بود و گریه خون بود

تمام عمر عزای شکسته پهلو داشت

نور تو با نور خدا فرقی ندارد

نزد خدا او با شما فرقی ندارد

وقتی که صحبت از حسن باشد چه زیباست

پس عسکری با مجتبی فرقی ندارد

ای بانوی نمونۀ اسلام، السلام

ای زینب! ای ولایت تو تام، السلام

ای نام تو تولد یک گفتمان ناب ‌

ای بهترین مبلغ اسلام السلام

میهمانیّ غریب، آغاز شد

پای غم در دیر راهب باز شد

شد به هم آمیخته اشک و گلاب

ریخت بر پیشانی بشْکسته آب

ای سینه‌ها در ناله‌ای جانسوز باشید

ای قلب‌ها محزون‌تر از هر روز باشید

ای چشم‌ها امروز بارانی ببارید

ای اشک‌ها در زخم دل مرهم گذارید

هان ای بنی اسد سفری، نینوا کنید

با قریه‌ی مجاورتان هم وفا کنید

جای ستاره‌های خدا بر زمین نبود

آیا به خار و خس تنشان را رها کنید

مادری هستم که آزاده پسرها داشتم

همسری هستم که در عالم علم افراشتم

از امیرالمؤمنین الگوی دین برداشتم

پای جای پای زهرای علی بگذاشتم

من گَردِ راه حضرت زهرا نمی‌شوم

هرگز به جای ام ابیها نمی‌شوم

او دختر پیمبر و همتای حیدر است

من جز کنیز دختر زهرا نمی‌شوم

میلم کشیده مژدۀ مهمانی‌ام دهند

جایی کنار یار خراسانی‌ام دهند

این بار می‌روم که بخواهم ز محضرش

یکبار هم اقامت طولانی‌ام دهند

 بعد من کار تو خواهر سخت است دیدن داغ برادر سخت است

آخرین لحظه به هنگام وداع آه بوسیدن دختر سخت است