قلّۀ ماه مبارک، لیله القدر نبی است

فاتح قلّه یقیناً، لیله البدر علی است

روح و جان لیله القدر نبی هم، فاطمه است

علت پیروزی بدر علی هم، فاطمه است

بابا بمان که هستی زینب فدای تو

گویا نوشته‌اند شهادت برای تو

مانند روز آخر زهرا شدی پدر

قالب تهی مکن که نبینم عزای تو

دنیا پر است از نفحات نوای تو

لبیک یاحسین، به سوز صدای تو

بر نیزۀ غریبی اگر تکیه داده‌ای

عالم شنید، تا به قیامت ندای تو

عبد خدا و مرد خدا، سیدالکریم

منّا به نزد آل عبا سیدالکریم

در وصف دوست، حضرت هادی به غمزه گفت:

هستی به حق تو دوست ما سیدالکریم

دنیا مثال حمزه علمدار دیده؟ نه

پیغمبری شبیه تو غمخوار دیده؟ نه

کوه احد ز خویش قوی‌تر ندیده بود

مانند تو امیر قلندر ندیده بود

نیزه‌ای آمد به قلب حمزه، آن شوکت شکست

آن صلابت، آن شجاعت، آن همه هیبت شکست

دور از چشم نبی، افتاد علمدارش زمین

آن شکوه و هیمنه، در موجی از حیرت شکست

همان امام که احیا نمود مکتب را

بنا گذاشت به عالم ستون مذهب را

به علم و حکمت و ایمان خویش روشن کرد

در آسمان امامت هزار کوکب را

من و دعای  پیمبر چه ماه خوبی بود

کنار سفرۀ حیدر چه ماه خوبی بود

که دیده بر سر یک سفره نوکر و ارباب؟

و همنشینی مادر چه ماه خوبی بود

ای بادۀ وصال تو احلی من العسل

بشتاب ای عمو که بگیری مرا بغل

خوشحال باش، ازرق شامی شکست خورد

دیگر نمانده بین شجاعان کوفه یل

چنان ربابۀ مضطر توکلی باید

به حلق پارۀ اصغر توسلی باید

عزیز فاطمه، آهسته‌تر قدم بردار

دعا به مادر او کن، تحملی باید

کودک در آغوش است روی دست بابایش

بس مست و مدهوش است روی دست بابایش

کی دیده که، رزمنده با قنداقه‌اش آید

گویی کفن پوش است روی دست بابایش

ای علی جان چه شده، قامت تو تا خورده

نازنینم چقدر بر بدنت پا خورده

روی جسمت چقدر تیر و سنان می‌بینم

اینهمه زخم گران بر دل بابا خورده