پلان آخر بازیگر نماهنگ است
صدای خندۀ دشنه شروع آهنگ است
درون کادر زمین خورده مرد مظلومی
گریم زخم لبش شاهکار یک سنگ است
ما عمر خویش وقف خرابات کرده‌ایم
از لطف باده کسب کمالات کرده‌ایم
با میگسارها همه شب تا دم سحر
با خالق یگانه مناجات کرده‌ایم
روز ولادت تو غزل آفریده شد
مفعول و فاعلات و فعل آفریده شد
پلکی زدی و معجزه‌ای را رقم زدی
از برق چشم‌هات زحل آفریده شد
ازشهد غنچۀ لب پر خندۀ شما
در چشمۀ بهشت، عسل آفریده شد
جلوۀ ذات کبریا شده‌ای
کعبۀ تیغ و نیزه‌ها شده‌ای
زیر این چکمه‌های زبر و خشن
مثل قالی نخ نما شده‌ای
در مُلک ری شکوه خدایی بزرگوار
زرتشت این قبیله شمایی بزرگوار
بر بخت ما همیشه عرب رشک می‌برد
داماد خانوادۀ مایی بزرگوار
ذکر تو اهلِ تزکیه را مست می‌کند
حتی ردیف و قافیه را مست می‌کند
بلخ و حجاز و قونیه را مست می‌کند
در ری به اشک، قرنیه را مست می‌کند
در واژه‌های شعر تو دیدم وقار را
حُجب و حیای فاطمی این تبار را
با تیغ خطبه فاتح صفین کوفه‌ای
مولا سپرده دست شما ذوالفقار را
چشم‌هایت حکایتی دارند
که زهیر و حبیب می‌دانند
شاعران حس ِ ناب شعرت را
اثر عطر سیب می‌دانند
اکسیر عشق، قطرۀ اشک زلال ماست
افتادگی، نشان و دلیل ِ کمال ماست
در روضه بیشتر به خدا وصل می‌شویم
ذکر علی علی سبب اتصال ماست
ما را شهید اشک و محن آفریده‌اند
عاشق تر از اویس قرن آفریده‌اند
امر خدای عزوجل بوده در ازل
ما را برای سینه زدن آفریده‌اند
بده در راه خدا، من به خدا محتاجم
من به بخشندگی آل عبا محتاجم
از قنوت سحر مادرتان جا ماندم
پسرحضرت زهرا به دعا محتاجم
خواب دیدم در این شب غربت
خواب دشتی عجیب و خون آلود
خواب دیدم که پیکرم، خواهر
طمعۀ گرگ‌های وحشی بود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
