روی زمین غروب کرد خورشید آسمان

زخم برداشته بود اما آماده ی بخشش بود قلبش شکسته بود ولی با نیزه های شکسته مهربان بود میان خون و اشک و عطش نیم نگاهی به جمعیت گرگان صحرا داشت شاید کسی برگشت! شاید لبیکی! شاید کاسه آبی! بگذریم... حالا فرزند حیدر مانند پدر شده بود تنها ترین مرد دنیا... در دما دم آن ظهر تا ابد طولانی، روی زمین غروب کرد خورشید آسمان.