سعید بن عبدالله حنفی از جمله شهدای کربلاست که از همان ابتدا در مسیر نهضت اباعبدالله (ع) پرصلابت و با عزمی راسخ ظاهر شد و در نهایت نیز جان خود را سپر بلای امام حسین (ع) کرد.

انسان در هر برهه تاریخی و با وجود تغییر و تحول در سبک و شیوه زندگی، هیچگاه خود را از حیات معنوی مبرا ندانسته است؛ عاشورا در هر مقطعی از تاریخ حتی در دوران معاصر ناظر بر گفتمانی که حاکم است، پاسخ روشنی به پرسش‌ها و نیازهای بشری دارد.

اگرچه برخی منابع از شهادت عبدالله بن یقطر در روز عاشورا خبر می‌دهند اما اقوال مشهور او را از جمله سفیران امام حسین (ع) که به دست عمال عبیدالله بن زیاد دستگیر و به شهادت می‌رسد، معرفی می‌کنند.

هفتم محرم بود که به دستور مستقیم عمر بن سعد؛ فرمانده سپاه کوفه عده‌ای حائل بر رود فرات شدند تا مانع از دسترسی کاروان امام به آب شوند؛ فرماندهی این عده را عمرو بن حجاج به عهده داشت.

عاشورا از جنبه‌های گوناگون ملکوتی و مُلکی فراوانی برخوردار است که البته تاکنون بیشتر بر جنبه ملکوتی و احیای تفکر ایثار و شهادت در آن توجه شده است و به نظر می‌رسد پرداختن به جنبه زمینی و مُلکی آن می تواند راهگشای زندگی بشری در ادوار آتی باشد.

«سیب و عطش» عنوان نثری عاشورایی به قلم محمدرضا سنگری است که در آن نگارنده با نثری آهنگین سعی بر آن دارد که توصیفی ناب و بکر از روز عاشورا و دشت کربلا ارائه کند.

یک مراسم آئینی در شهرستان عجب‌شیر از توابع استان آذربایجان شرقی وجود دارد که در آن مردم عزادار به یاد شهیدان دشت کربلا، مشعل آتش می‌زنند که به این آئین «پولکه» می‌گویند.

شهید مطهری در کتاب «حماسه حسینی» به تحریفات عاشورا پرداخته است و بیشترین تکیه و استنادش در بررسی این موضوع دو کتاب «لؤلؤ و مرجان» و «نفس‌المهموم» است.

یاسین حجازی در رجوع و بازخوانی کتاب «نفس‌المهموم» تلاش کرده است تا روایتی روان و ساده از این کتاب را به مخاطب معاصر و علاقه‌مند به تاریخ ارائه نماید که نتیجه آن کتاب «آه» شده است.

هشام کلبی در میان تاریخ‌نگاران اسلامی که به روایتگری تاریخ به ویژه واقعه عاشورا پرداخته‌اند، از اعتبار و جایگاه مهمی برخوردار است.